39
KIZILAY
Karfl› komflumuzun akrabalar› onlara geldi. Çünkü onlar›n bulundu€u yerde
deprem olmufl, evleri y›k›lm›fl. Benimle ayn› yaflta olan k›zlar› Asl› ile arkadafl
oldum. Asl›’n›n anlatt›€›na göre onlar gibi daha pek çok insan evsiz, yiyeceksiz
kalm›flt›. Annem ile onlara yiyecek, giysi götürdük. “Geçmifl olsun.” dedik. Dep-
rem oldu€unda, insanlar›n nereden yiyecek bulduklar›n› çok merak ettim. Bunu
sordu€umda Asl›’n›n annesi flöyle anlatt›: “Evlad›m, imdad›m›za K›z›lay yetiflti.
Çal›flanlar› hemen çad›rlar› kurdu, bizleri yerlefltirdi. Kocaman kocaman tence-
relerde yemekler yapt›lar, herkese da€›tt›lar. Onlar olmasayd› ne yapard›k bil-
mem? Yaral› olanlar›n yaralar›n› doktorlar sard›, helikopterler a€›r olan yaral›la-
r› baflka hastanelere götürdü. Evi y›k›ld›€› için giysi bulamayanlara giysi, batta-
niye da€›tt›. Daha ne yaps›n ki?”
“Televizyonda bunlar› gördüm,” dedim.
“Ben de flimdiye kadar televizyonda yang›n, sel, deprem olan yerlere K›z›-
lay’›n giderek yard›m etti€ini
izlerdim. Ancak hiç kendim
görmemifltim. Zor durumda
olanlara yard›m etmek ne ka-
dar güzelmifl.”
Bunlar› duyduktan sonra
eve gelince ben de kumbara-
ma kofltum. A€z›na kadar dol-
mufltu.
Onu babama götürdüm.
— Babac›€›m, kumbaram-
da biriktirdi€im harçl›klar› K›-
z›lay’a götürür müsün? de-
dim.
Ertesi gün babam ile bir-
likte K›z›lay flubesine gittik.
Ben kumbaramdakileri boflalt-
t›m.
Bir de ne götürdü€ümü bi-
liyor musunuz? Bir çanta do-
lusu oyuncak.
ÖYKÜ
