Herkes Aya¤›n› Buldu
Çocuklar dere k›y›s›nda oynuyorlarm›fl. Karfl›dan
Nasrettin Hoca’n›n geldi¤ini görünce;
— Ayaklar›m›z› suya sokunca birbirine kar›flt›lar.
fiimdi kendi aya¤›m›z› bulam›yoruz, diyelim. Hoca ile
e¤lenmifl oluruz, demifller.
Hoca, çocuklara flöyle bir bakm›fl. Sö¤ütten bir
dal koparm›fl. Suyun içine h›zla savurmufl. Çocuklar
can havliyle sudan ayaklar›n› ç›karm›fllar.
Hoca:
—Nas›l, demifl, herkes kendi aya¤›n› bulabildi mi?
‹mam›n Konu¤u
Nasrettin Hoca’n›n yolu bir köye düflmüfl. Akflamü-
zeri oldu¤u için köyün imam›na konuk olmufl.
‹mam, Nasrettin Hoca’y› güler yüzle karfl›lam›fl. Ne-
reden geldi¤ini, nereye gitti¤ini, hâlini hat›r›n› sormufl.
Sonra da;
— Hocam, demifl. Uykusuz musun yoksa susuz mu-
sun?
Karn› çok aç olan Nasrettin Hoca, bir türlü yemek-
ten söz etmeyen ev sahibine;
— Yolda gelirken, p›nar›n bafl›nda epeyce uyumu-
flum, demifl.
15
NASRETT‹N HOCA H‹KAYELER‹ 06/11/2007 18:33 Page 15
