Verdi¤i yan›ta bak›n›z:
— Ben senin annenin nerede oldu¤unu ne bileyim!..
Daha çok a¤lamaya bafllad›m. Tekrar yalvard›m.
Kad›n bu kez hiç yan›t vermedi, ilerleyiverdi.
Yine koflmaya bafllad›m. Darca bir soka¤a girdim.
Bakt›m ki beyler kol kola vermifller gidiyorlar.
Bizim bey arkas›na bakmaks›z›n;
— Ömer, diye ba¤›r›yor.
Bunlara yetifltim. Yine a¤laya a¤laya dedim ki:
— Beni b›rakt›n›z... Ben annemi isterim!
Bizim bey gülerek;
— Bu akflam da bural›y›z. Yar›n gidece¤iz, yan›t›n›
verdi.
O gece de konakta kald›k. Ertesi sabah erkenden
ç›kt›k. Nerede ayr›ld›¤› akl›mda kalmad›; han›m, k›z›yla
kendi evine do¤ru gitti. Biz bey ile Saraçhanebafl›'na
geldik. Geçerken genç bir saraç beni gördü¤ü gibi
dükkândan afla¤› atlad›. Kuca¤›na ald›.
Me¤er babam, annem pek çok merak etmifller. Be-
nim kayboldu¤um mahallede yay›lm›fl. Babam bir gün
eve gelirken mahalle çocuklar›n›n;
— Ömer kaybolmufl. Kay›¤a binmifl de denize düfl-
müfl, diye konufltuklar›n› duymufl.
Bunu duyunca bütün bütün içi yanm›fl. Zaten bütün
saraçlara:
35
Ömerin Çocuklu u SON 06/11/2007 19:12 Page 35
