yazd›, korkuyla titriyordu. Neter Tua’n›n sa¤, hatta hiç yara al-
mam›fl oldu¤unu görünce içi sevinçle doldu. Kollar›n› üzerine
koydu, diz çökerek Tanr›lara teflekkür etti.
Küçük Prenses de onu öperek flunlar› söyledi:
– Niçin bu denli korktun? Büyük Tanr› Amen beni koruya-
ca¤›na söz verdi. Ya Rames?
Onun ad›n› duyunca Firavun’un yüzünü öfke kaplad›.
– Bana sak›n o çocuktan söz etme, dedi. Ölünceye dek
dövülecek.
Neter Tua:
– Rames timsahla bo¤ufltu; benim yerime kendini ona
sundu. Olanlar› dinleyin! dedi.
Firavun k›z›n›n anlatt›klar›n› dinledi. Öykü bitince Rames’i
ça¤›rd›. Firavun, Rames’in önünde e¤ildi ve onu aln›ndan öp-
tü. Ona bakmalar› için büyük hekimleri getirtti. Rames iyile-
flince de, ona sap› timsah biçiminde bir k›l›ç gönderdi. Ayr›ca
ona “Krall›k Han›m›n›n Savunucusu” san›n› verdi.
Rames’le Neter Tua’n›n bir daha yaln›z oynamalar›na izin
verilmedi. Bundan sonra, her zaman hizmetçiler ya da asker-
ler Prenses’in yan›nda bulunuyorlard›. Rames de, bir asker
olmay› ö¤renmesi için bir subay›n e¤itimine verildi. Ondan
sonra Neter Tua’y› pek az gördü; fakat flimdi aralar›nda bir
ba¤ vard›, çünkü birbirlerini seviyorlard›. Her sabah Neter
Tua; Amen’e dua ederken babas› Firavun için, annesi Ahu-
ra’n›n ruhu için ve sonunda Rames için de yakar›yordu.
* * *
32
