– Bana Kraliçe’yi gönder, dedi Firavun.
Neter Tua ça¤r›ld›. O da çarçabuk güzelce giyindi. Baba-
s›n›n oturdu¤unu ve iyi oldu¤unu görünce koflup onu öptü ve
uzun bir zaman onun hükûmet ifllerinden konuflmas›n› iste-
medi. Sonunda Kral, k›z›n› yan›na oturttu ve ona, Kefl’e giden
askerlerin bafl›na niçin Rames’i koydu¤unu sordu. Kraliçe
olanlar› anlatt›. Sonunda:
– En iyi flekilde düflündü¤üm ve hareket etti¤imi anlama-
l›s›n, dedi. Genç Rames’i öldürmek olanaks›z olmufltu, çünkü
bütün kalpler onunlayd›.
– Tabi k›z›m, onu uzaklaflt›rmak gerekirdi.
– Ben de bunu yapt›m. Onu pek uzak olan Napata’ya gön-
derdim.
– Fakat o Napata’ya vard›¤›nda ne olacak? Kefl Kral›, onu
iki yüz askeriyle birlikte öldürecektir ya da o Kefl Kral›’n› öldü-
recektir. Bunu düflündün mü?
– Evet baba, düflündüm. Peki, Kefl Kral› öldürülürse M›s›r
a¤lar m›?
Firavun, Tua’ya bakt›, Tua da Firavun’a bak›p gülümsedi.
– Görüyorum ki k›z›m, büyük bir kraliçe olabilirsin. Fakat
düflebilece¤inden kork ve çok h›zl› koflma.
Tua böyle sözleri daha önce Asti’den iflitmiflti. Gülümsedi,
fakat karfl›l›k vermedi. Babas›:
– Seni destekleyecek bir kocaya gereksinimin var, dedi.
Seçece¤in ve sayaca¤›n büyük bir adam gerek.
– Bana böyle bir adam bul, onunla seve seve evlenirim.
61
