Ye Kürküm Ye
Nasrettin Hoca’y› bir gün bir flölene ça¤›rm›fllar.
Hoca, kalk›p günlük giysileriyle gitmifl. Hiç kimse Ho-
ca’yla ilgilenmemifl. Ne yer gösteren olmufl ne de bu-
yur diyen... Hoca, buna pek içerlemifl. Hemen eve dö-
nüp bayraml›k giysilerini giymifl. Üstüne de kürkünü al-
m›fl. Yine flölen evine dönmüfl. Hoca’y› bu göz al›c› giy-
siler içinde görenler daha kap›da karfl›lay›p buyur et-
mifller. Bafl köfleye oturtmufllar. Sofrada da en güzel
yeri Hoca’ya vermifller. En güzel yiyecekleri ona ikram
etmifller.
Hoca, her yemek geliflinde kürkünün ete¤ini yemek
taba¤›na uzat›p;
— Ye kürküm ye, diyormufl.
Hoca’n›n bu davran›fl›na bir anlam veremeyenler
merak edip sormufllar:
— Hocam, ne yap›yorsun öyle?
Hoca, davran›fl›n›n nedenini aç›klam›fl:
— Bu sayg› bana de¤il giysimedir, ben de yeme-
¤i kürküme ikram ediyorum...
35
NASRETT‹N HOCA H‹KAYELER‹ 06/11/2007 18:33 Page 35
