TUNÇ DÖNEMİ
İnsanlık tarihini, kullanılan araç-gereçlere göre tasnif etme geleneğinin devam ettirildiği bir dönem de Tunç Çağı’dır. Ortadoğu uygarlığı içerisinde farklı tarihler bulunsa da, Türkiye’de M.Ö. 3200-3000 tarihleri arası Kalkolitik Dönem kültüründen Tunç (Bronz) Dönemi kültürüne geçiş olarak kabul edilmektedir. Önemli bir kültür değişmesinin yaşandığı M.Ö. 3. binyıl ve sonrasının daha iyi anlaşılmasını sağlamaya çalışan arkeologlar, bu devreyi İlk Tunç (M.Ö. 3000-2000), Orta Tunç (M.Ö. 2000-1500) ve Son Tunç (M.Ö. 1500-1200) isimleri altında üç alt bölümde
incelemektedirler. Bu dönemde yeni hammadde kaynaklarının keşfi ve bunlara duyulan ihtiyacın giderek artması, coğrafi bölgeler arasında ticaret ağının değişikliklere uğraması ve giderek artmasına yol açmıştır. Bakır, bronz, kurşun ve kalaydan başka altın, gümüş ve elektron gibi muhtelif madenler bol miktarda kullanılmıştır.
Bu dönemin yerleşme sayısı binleri bulacak kadar çok olmakla beraber belli başlıları şöyle sıralayabiliriz. İlk sırada Çorum iline bağlı Alaca ilçesinin kuzeybatısındaki Alaca Höyük