Yavuz Selim (1512-1520), muhtemelen 1470 yılında babası II. Bayezid’in sancak beyi olarak bulunduğu Amasya’da doğdu. 1487 yılında geldiği Trabzon’da, 1510 yılına kadar yaklaşık 24 yıl sancak beyliği yapmıştır. Osmanlı’nın doğu ucunda olması ona, doğu komşuları ve faaliyetlerini yakından takip etme imkanı verdiği gibi, saltanatı boyunca yüzünü hep doğuya çevirmesine de yol açtı. Doğuda Safevi tehlikesinin bilincinde olan Selim, sıkıntı daha da büyümeden İslam alemini ikiliğe mahkum eden Şah İsmail üzerine sefere çıkmış ve galip gelmiştir (1514).
Zafer sonunda Selim, Dulkadirli toprağını ilhak ettiği gibi Harput, Bitlis, Hasankeyf, Diyarbakır, Urfa, Mardin ve Cezire’yi ele geçirerek hakimiyet sahasını Musul’a kadar genişletmiştir. Osmanlı’nın doğuya doğru genişlemesi, bu bölgedeki beyleri ve Dulkadirlileri himaye eden Mısır sultanını rahatsız etti. Selim 2 Haziran 1516 tarihinde İstanbul’dan büyük bir kuvvetle yola çıktı. Osmanlı ordusu hızla yolu üzerindeki şehirleri ve bu arada Malatya’yı alarak güneye doğru ilerlerken, Mısır kuvvetleri de kuzeye doğru yönelince, iki ordu Halep kuzeyindeki Mercidabık’ta