bafllay›nca, bu kimsesiz çocu¤u armatöre tan›tt›. Bay Weldon
da onu yan›na ald›. Bayan Weldon, Dick Sand’i kendi çocu-
¤undan ay›rt etmiyor, ona çok iyi bak›yordu. Çocuk, Weldon
ailesine çok ba¤l›yd›. Ailenin o¤lu Jack’le öz kardefl gibiydiler.
Bu arada, do¤udan esen fliddetli rüzgârlar nedeniyle, ge-
mi yolunu de¤ifltirmek zorunda kalm›flt›. Belki de bu yüzden
yolculuk epeyce uzayacakt›. Bu nedenle Kaptan Hull, Bayan
Weldon’› gemiye ald›¤› için üzülüyordu.
Günler olays›z geçiyordu. 2 fiubat günü, Jack’le Dick orta
dire¤in dibinde oturuyorlard›. Jack, uzaklarda bir karalt› gör-
müfltü.
– Orada ne var acaba? diyerek eliyle iflaret etti. Dick Sand
aya¤a kalkarak bakt›ktan sonra heyecanla ba¤›rd›:
– Bat›k bir gemi!...
* * *
Gemiciler koflufltular. Herkes güvertede topland›. Negoro
gelmemiflti. Üç mil uzaktaki karalt›y› gözden geçirmeye bafl-
lad›lar. Tayfalardan biri:
– Acaba bu ne ola ki?... diye sordu.
– Belki de dalgalar›n sürükledi¤i bir sal!...
Bayan Weldon üzülerek söylendi:
– Ya üzerinde kazazedeler varsa...
Kaptan Hull:
– Sala pek benzemiyor, dedi. Bence bat›k bir tekne bu!...
8
