MR. MASON’IN BAfiINA
GELENLER
Henüz uyumufltum ki, birdenbire yank›lanan korkunç bir 盤l›kla
uyand›m. Hem de ne 盤l›k! Kalbim duracakt›. Ses üçüncü kattan gel-
miflti. Daha sonra bir hayk›r›fl daha duydum.
– Yard›m et! Yard›m et! Rochester, Tanr› aflk›na yard›m et!
Çabucak giyinip odamdan ç›kt›m. Bütün konuklar kalkm›flt›. Oraya
buraya kofluyor; telâflla ba¤r›fl›p duruyorlard›.
– Ne yapaca¤›z? Nereye gitmeliyiz? Birine bir fley mi oldu? Yang›n
m› ç›kt›?
Daha sonra, Mr. Rochester gelerek:
– Dostlar›m, korkmay›n, dedi. Hiçbir tehlike yok. Hizmetçilerden bi-
ri bir kâbus görmüfl. Bir hayalet gördü¤ünü sanm›fl. Hepsi bu kadar.
fiimdi lütfen, hepiniz yataklar›n›za dönüp uyuyun, dedi.
Yavafl yavafl herkes odas›na döndü. Ben uyumad›m. Mr. Roches-
ter’›n bana gereksinimi olabilece¤ini düflünüp bekledim. Yar›m saat ka-
dar hiçbir fley duymad›m. Sonra, kap›m yavaflça vuruldu.
Gelen Mr. Rochester’d›.
– Buyrun efendim, dedim. Bana gereksiniminiz mi var?
– Evet, çabuk gel, ama ses ç›karma. Biraz su ve bez de getirebilir-
sen iyi olur.
Mr. Rochester’›n peflinden üçüncü kata ç›kt›m.
49
