Nasrettin, kap›n›n önüne oturmufl. Annesinin verdi-
¤i kay›s› kurusunu yemeye bafllam›fl. O s›rada enifltesi
gelmifl:
— O¤lum, akflam size gelece¤iz, git annene ha-
ber ver, demifl.
Nasrettin, hemen kap›y› söküp s›rt›na yüklenmifl.
Do¤ru göl k›y›s›na varm›fl. Onu bu durumda gören an-
nesi;
— O¤lum! Ne yapt›n sen böyle, diye sormufl.
Nasrettin:
— Sen bana, kap›dan ayr›lma, dedin. Enifltem de
annene haber ver, dedi. Ben ikinizin sözünü de tutmak
için baflka ne yapabilirdim, demifl.
Yar›s›n› Ö¤renmifl
Nasrettin Hoca çocukken, annesi onu bir terzinin
yan›na ç›rak vermifl. ‹ki y›l sonra ona sormufl:
— O¤lum! Neler ö¤rendin bakal›m?
Nasrettin:
— Anne, demifl, iflin yar›s›n› ö¤rendim. Dikilmifl
fleyleri sökebiliyorum. fiimdi öbür yar›s› kald› ki o da
dikmekten ibaret. Birkaç y›l sonra onu da ö¤renirim...
7
NASRETT‹N HOCA H‹KAYELER‹ 06/11/2007 18:32 Page 7
