2008-2009 dönemindeki veriye göre Türkiye’de bir yıl içerisinde 2.236.981 kişinin bir ilden başka bir ile göç ettiği ortaya çıkmıştır. Net göç alan il sayısı 1995-2000 dönemine göre artarak 23’den 28’e (% 34,6), net göç veren il sayısı da buna bağlı olarak 58’den 53’e (% 65,4) inmiştir.
İller arası göçlerin 1950’lerden başlayarak hız kazandığı ve günümüze kadar devam ettiği bilinen bir gerçektir. Göçlerin başlangıçta kırsal kesimden şehirlere ve zamanla artan şehirsel nüfusa bağlı olarak şehirlerden şehirlere doğru bir sürece girdiği söylenebilir. Son yıllarda bazı
değişmeler yaşansa da, göçlerin yönü ise kabaca Türkiye’nin doğu yarısından batı yarısındaki illere doğru gerçekleşmiştir. Büyükşehirlerin bulunduğu iller artık göç alırken, batıda da olsa büyükşehirin (dolayısıyla istihdam imkanlarının) olmadığı iller göç verir durumdadırlar. Cumhuriyet’in ilk yıllarından günümüze kadarki süreçte istihdam sorunu göç etmede başlıca neden olmakla birlikte, Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinin bazı alanlarında, 1980’lerin ortalarından itibaren etkisini hissettiren terör nedeniyle ortaya çıkan güvenlik sorunu da bir diğer