53
Dünyan›n bütün çiçeklerini diyorum.
Bütün çiçekleri getirin buraya.
Ö€rencilerimi getirin, getirin buraya,
Kaya diplerinde açm›fl çi€demlere benzer
Bütün köy çocuklar›n› getirin buraya,
Son bir ders verece€im onlara,
Son flark›m› söyleyece€im,
Getirin, getirin... ve sonra ölece€im.
Dünyan›n bütün çiçeklerini diyorum,
K›r ve da€ çiçeklerini istiyorum.
Kaderleri bana benzeyen,
Yaln›zl›kta açarlar, kimse bilmez onlar›,
Genifl ovalarda kaybolur kokular›...
Yurdumun sevgili ve ads›z çiçekleri,
Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin görün beni,
Topra€› nas›l örterseniz öylece örtün beni.
Dünyan›n bütün çiçeklerini diyorum,
Afyon ovas›nda açan haflhafl çiçeklerini,
Bac›m›n sulad›€› fesle€enleri,
Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini,
Avlular›n pembe entarili hatmisini,
Çobanyast›€›n›, peygamber çiçe€ini de
unutmay›n,
Aman Isparta güllerini de unutmay›n;
Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum.
Getirin, dünyan›n bütün çiçeklerini istiyorum.
Dünyan›n bütün çiçeklerini diyorum,
Ben köy ö€retmeniyim, bir bahç›van›m,
Ben bir bahçe suluyordum, gönlümden,
Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden,
Ne güller f›flk›r›r çilelerimden,
Kand›r, hayatt›r, emektir benim güllerim,
Korkmad›m, korkmuyorum ölümden.
Siz çiçek getirin yaln›z, çiçek getirin.
Dünyan›n bütün çiçeklerini diyorum,
Baharda Polatl› k›rlar›nda açan,
Güz geldi mi Kopda€›’na göçen,
Yörükler yaylas›nda, Toroslarda e€leflen,
Mufl Ovas›’ndan, A€r› ete€inden,
Gücenmesin, bütün yurt bahçelerinden
Çiçek getirin, çiçek getirin, örtün beni,
E€in türkülerinin içine gömün beni.
Dünyan›n bütün çiçeklerini diyorum,
En güzellerini saymad›m çiçeklerin,
Çocuklar›, ö€rencilerimi istiyorum.
Yaln›z ve çileli hayat›m›n çiçeklerini,
Köy okullar›nda açan, gizli ve sessiz,
O bak›ms›z, ama kokusu eflsiz çiçek.
Kimse bilmeyecek seni, beni kimse bilmeyecek,
Seni, beni yaln›zl›k örtecek, yaln›zl›k örtecek.
Dünyan›n bütün çiçeklerini diyorum,
Ben mezars›z yaflamay› diliyorum.
Ölmemek istiyorum, yaflamak istiyorum,
Yetifltirdi€im bahçe yar›da kalmas›n,
Tarumar olmas›n istiyorum, periflan olmas›n.
Beni bilse bilse çiçekler bilir, dostlar›m,
Niçin yaflad›€›m› ben onlara söyledim,
Çiçeklerde açar benim gizli arzular›m.
Dünyan›n bütün çiçeklerini diyorum,
Okulun duvar› çöktü alt›nda kald›m,
Ama ben dünya üstündeyim, toprakta,
Çile çektim, yaln›z kald›m, ama yaflad›m,
Yurdumun çiçeklenmesi için daima yaflad›m,
Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.
fiimdi sustum, örtün beni, yat›r›n buraya,
Dünyan›n bütün çiçeklerini getirin buraya.
Ceyhun Atuf KANSU
DÜNYANIN BÜTÜN Ç‹ÇEKLER‹
“Bana çiçek getirin, dünyan›n bütün çiçeklerini buraya getirin.”
(Köy ö€retmeni fiefik S›n›k’›n son sözleri)
