‹ki Yolcu
Bir yaz günü, sabah erken
‹ki yolcu ayn› köyden
Kasabaya gidiyordu;
¡Yolcu k›sm› yolda gerek!™
Koflmas›n› söyleyerek.
‹ki yolcu gidiyorken
Yolun döne¤inde birden
Biri durdu, biri sordu:
— Neye durdun? Davran biraz;
¡Yolcu k›sm› yolda durmaz.™
Durdu¤unun asl› vard›;
Birden gözleri karard›:
Yerde koca bir kestane...
— Haydi yoldafl, a¤›r a¤›r;
Yol yürümekle al›n›r.
Aç gözlüde kulak olmaz,
Gözü kestanede, kurnaz,
Ar›yordu bir bahane...
— Haydi kuzum, yürüyelim!
— Sen yürü, ben yetiflirim.
Öteki ifli anlad›.
Kofltu, kestaneyi ald›.
— B›rak onu, yoksa... — Niçin?
— Ben gördüm, ald›m. — Önceden
35
fiERM‹N 06/11/2007 18:57 Page 35
