di. Kazonde yak›nlar›ndan Kongo Nehri’nin kollar›ndan biri
geçiyordu. Tutsaklar› geceli gündüzlü çal›flt›rarak bir baraj
yapt›lar. Böylece derenin geçici olarak yönü de¤ifltirilmifl ol-
du. Sular› çekilen derenin taban›na mezar kaz›labilirdi. Kral›
gömdükten sonra baraj y›k›lacak ve sular eski yata¤›n› doldu-
racakt›.
Sular› çekilen derede mezar kazmaya bafllad›lar. Negoro,
Dick Sand’i bu mezara diri diri gömmeyi düflünüyordu. Kaz›
ifli bitince, Dick Sand’in yan›na gitti. Onu haince bak›fllarla sü-
züyordu.
– S›ra bende! diye s›r›tt›. fiimdi kaptan benim... Sen miço-
sun!.. Sana bir sürpriz haz›rl›yorum...
– Sürprizinin ne oldu¤unu kestirmek güç de¤il!... Sen, her
kötülü¤ü yapabilecek yarad›l›flta bir insans›n!... Ama ne ya-
parsan yap, beni korkutamazs›n!...
– Kurtulaca¤›n› m› umut ediyorsun? Bofluna umutlanma...
Hiç kimse yard›m›na gelmez... Kazonde’de yaln›zca bizim
borumuz öter!
– Tanr›dan umut kesilmez!... Hercule’ü unutma!
Negoro öfkeyle ba¤›rd›:
– Ölülerden medet umuyorsun! Hercule, girdi¤i aslan›n
midesinde çoktan eridi bile...
– Dingo’yu unutuyorsun ama...
Portekizli korkunç bir kahkaha att›:
– Köpek cennetini boylad› o!...
‹natç› Amerikal› diretiyordu:
62
