eyaletler kaldırılarak, yerine livalardan (sancaklardan) oluşan vilayet üniteleri kuruldu. Böylece Osmanlı toprakları yukarıdan aşağı vilayet, liva (sancak), kaza, karye (köy) olmak üzere yeni idari birimlere ayrıldı. Vilayetin başında vali, livada kaymakam (kaimmakam), kazada müdür, köylerde ise seçimle gelen muhtarlar bulunacaktı. Bu nizamname, Osmanlı yönetiminde, 1913 yılında İttihat ve Terakki yönetimi tarafından çıkarılacak olan yeni vilayet kanununa kadar yaklaşık kırk iki yıl uygulamada kaldı ve fonksiyonel, istikrarlı ve verimli bir mülki idare kurulmasını sağladı.
1864 ve 1871 vilayet nizamnameleriyle Rumeli’de 10 vilayet ve 44 sancak; Anadolu’da 16 vilayet ve 74 sancak; Afrika’daysa 1 vilayet ve 5 sancak yeni düzene göre şekillendirildi. 1864 Vilayet Nizamnamesi sonunda Osmanlı taşra idari birimleri şu şekilde oluşmuştur. Edirne, Tuna, Bosna, İşkodra, Yanya, Selanik, Girit, Cezair-i Bahr-i Sefid (Merkezi Biga), Hüdavendigar (Merkezi Bursa), Aydın (Merkezi İzmir), Konya, Ankara, Kastamonu, Sivas, Trabzon, Erzurum, Diyarbekir, Halep, Suriye, Bağdat, Hicaz, Yemen, Trablusgarb vilayet; Boğdan, Eflak ve Sırp