Korku içinde yavaflça aya¤a kalkt›m. John Reed on dört, bense
yaln›zca on yafl›ndayd›m. Uzun boyluydu. Çok yemek yedi¤i için de
fliflmand›. Annesinin göz bebe¤iydi. Hem bu yüzden, hem de babas›
uzun zaman önce öldü¤ü için, sayg›s›z ve kötü bir çocuk olarak büyü-
müfltü. Hiç kimseyi sevmezdi ve benden de nefret ediyordu. Her za-
man yapt›¤› gibi, bana yine vurdu. Üstelik öyle bir vurdu ki, az kals›n
düflüyordum.
– Ne yap›yordun? diye ba¤›rd›.
Yavaflça:
– Kitap okuyordum, diye yan›t verdim.
– Annemin kitaplar›ndan birini mi okuyordun?
– Evet, diyerek kitab› uzatt›m.
– Sen bizim ailemize ait kitaplar› okuyamazs›n, sen bir yetimsin.
Annen baban yok, paran yok; baflka akraban olmad›¤› için bizimle ya-
fl›yorsun. Ayr›ca, sen bizim aileden de¤ilsin ve seni sevmiyoruz, diye-
rek kitab› bafl›ma atmak üzere havaya kald›rd›. Kaçmaya çal›flt›m, ama
yeterince h›zl› davranamad›¤›m için, kitap h›zla bafl›ma çarpt›.
Gateshead Kona¤›’ndaki bütün yaln›zl›¤›m ve mutsuzlu¤um bir an-
da öfkeyle d›flar› taflt›. Yaflam›mda ilk kez h›nc›m›, k›zg›nl›¤›m› d›fla
vurdum.
– Kötü çocuk! diye ba¤›rd›m, fakat devam edemedim. Art›k korku-
dan de¤il, k›zg›nl›ktan titriyordum.
John Reed, çok flafl›rm›flt›.
– Ne dedin! diye ba¤›rd›. Elisa, Georgiana, duydunuz mu? Ben he-
men anneme gidip, yapt›klar›n› anlataca¤›m, diyerek yine vurmak için
üzerime do¤ru yürüdü.
Ancak bu kez haz›rd›m ve ona önce ben vurdum. fiimdiye kadar
onunla hiç dövüflmemifltim.
– Kötü çocuk, senden nefret ediyorum! diye ba¤›rarak saç›n› çek-
tim. O kadar k›zg›nd›m ki, olanlar› tam olarak an›msam›yorum. K›sa bir
süre sonra, Mrs. Reed (Mist›rs Rid) ve hizmetçi Bessie, gelerek bizi
ay›rd›lar.
Yengem so¤uk bir flekilde:
6
