DR. LLOYD YARDIM ED‹YOR
Aradan ne kadar zaman geçti¤ini bilemiyorum. Uyand›¤›mda ken-
dimi çok garip duyumsad›m. Belki de, korkunç bir kâbus görmüfltüm.
Odada, Bessie ve yabanc› bir adam vard›. Bu adam, hizmetçiler hasta-
land›¤›nda gelen Dr. Lloyd (Loyd)’du.
Doktorun iyi bir insan oldu¤unu biliyordum. Yan›ma oturmas›na çok
sevinmifltim. Sordu¤u sorular› yan›tlad›m.
Bir süre sonra Dr. Lloyd:
– Evet Jane, yak›nda iyi olaca¤›n› san›yorum. fiimdi gitmem gerek,
fakat yar›n yine gelece¤im. Bessie, çocu¤u uyumas› için yata¤›na gö-
tür. ‹kinize de iyi geceler, diyerek gitti.
Bir süre kendimi rahatlam›fl duyumsad›m. Fakat sonra, k›rm›z›
odadaki üzüntü ve yaln›zl›k duygular› geri geldi. Bessie, benimle anla-
fl›lmaz bir flekilde flefkatle konufluyordu. Ona, niye yatakta oldu¤umu
sordu¤umda; bana, çok a¤lad›¤›m için hastaland›¤›m› ve art›k uyumam
gerekti¤ini söyledi.
O gece, çok az uyuyabildim. Bu korkunç odada olanlar› yavafl ya-
vafl an›msamaya bafllam›flt›m. Bir an için, yan›ma beyaz bir fley gelmifl,
sonra birdenbire ortadan kaybolmufltu. Arkas›nda da, büyükçe bir siyah
köpek duruyordu. Bu görüntü akl›ma gelince, yine korkuyla titremeye
bafllad›m. Mrs. Reed’i hiçbir zaman affetmeyecektim. Böylesine mutsuz
olmama ve korkuya kap›lmama o neden olmufltu. Yengemi affetmem
gerekti¤ini bildi¤im kadar, bunu yapamayaca¤›m› da biliyordum.
10
