Nüfus açısından bakılırsa şehir, “400’den fazla vergi nüfusu olan yerleşme merkezleri” olarak tanımlanabilir. Hatta “400-1.000 vergi nüfusu olan yerleşme merkezleri küçük şehir”, “1.000-3.000 vergi nüfusu olanlar orta büyüklükteki şehir” ve “3.000’den fazla vergi nüfusu olanlar da büyük şehir” olarak sınıflandırılabilir”.
Osmanlı şehir nüfusunun XVI. yüzyıldaki iç dokusu zenaat ve ticaret erbabı, küçük esnaf, tüccar grupları ile vakıf ya da devlet kapısından geçimini sağlayan görevlilerin oluşturduğu
zümrelerden ibaretti. Osmanlı şehir nüfusuyla ilgili bilgiler, nüfusun XVI. yüzyılda İstanbul, Bursa, Şam, Halep, Kahire gibi şehirler hariç 6.000-30.000 aralığında yer aldığını gösterir. Edirne, Kayseri, Ankara, Tokat, Konya, Sivas, Kastamonu, Saraybosna, Selanik, Atina, Maraş 10.000'i aşan nüfuslara sahipti. XVI. yüzyıl boyunca Anadolu’daki şehir sayıları ve şehir nüfusları sürekli artış göstermiştir. Büyük şehir sayısı fazla artmazken, orta büyüklükteki şehir sayısı yirmiden altmışa yükselmiş; yüzyılın başında