EVLADA ADANMIfi YAfiAM
On üç yafl›ndayd›m. Köyde oturuyorduk. ‹lkokuldan sonra s›navlara girip
yat›l› okuyup üniversiteye gitmeyi hayal ediyordum. S›nava girdim ve kazand›m.
Ama gönderilmedim. Sonraki y›llarda evlendim. Üç k›z çocu€um oldu. Eflim bir
trafik kazas›nda öldü. Çocuklar sekiz, üç ve bir yafl›ndayd›lar. O günden sonra
hem anne hem de baba oldum. 33 yafl›ndayd›m ve evlenmemi isteyenler de ol-
du, bunu yapmad›m. Ben çocuklar›ma hayat›n› adam›fl bir anne olarak yaflam
koflullar›na gö€üs germifl ve çocuklar›m› bir kartal gibi kanatlar›m aras›na alm›fl-
t›m. Tek hedefim onlar› okutup yaflama iyi haz›rlamakt›.
Kardeflim beni her y›l Anneler Günü’nde arayarak y›l›n annesi seçti€ini söy-
ler. fiuna çok iyi inan›yorum ki her anne evlad› için bunu yapar. Belki de daha
fazlas›n› da. Her anne evlad› için hayat›n› seve seve feda eder.
Han›m EK‹C‹
• Bir gün önceden baban›zla birlikte annenize bir hediye haz›rlay›n›z.
• Bugün baban›zla birlikte erkenden kalk›p annenize kahvalt› haz›rlayarak
güne bafllay›n›z.
• Bütün gün annenizin dinlenmesini sa€layarak bir gün için de olsa onun
isteklerini yerine getiriniz.
Bir huzurevine gezi düzenleyiniz. Oradaki annelerin neler yapt›klar›n›,
neler yaflad›klar›n› ve neler beklediklerini sorunuz.
GEZ‹ GÖZLEM
A‹LE KATILIMI
ÖYKÜ
119
