— Ben yar›na kadar burada oturaca¤›m, diye yan›t-
lad› uflak.
— Peki ben ne yapaca¤›m?
— Ne istersen, dedikten sonra ›sl›k çalmaya bafllad›.
Onunla konuflman›n yarar› olmad›¤›n› düflünen Alice,
kap›y› aç›p içeri girdi.
Kap›, duman içinde kalm›fl bir mutfa¤a aç›l›yordu. Dü-
fles bir tabureye oturmufl, kuca¤›ndaki bebe¤i sall›yor;
ateflin üzerine e¤ilmifl olan aflç›, koca bir kazan› kar›flt›-
r›yordu. Alice bir yandan hapfl›r›p di¤er yandan konufl-
maya çal›fl›rken;
— Bu çorbada çok fazla biber oldu¤u kesin, diye
söylendi.
Düfles ve bebek de arada s›rada hapfl›r›yordu. Mut-
fakta hapfl›rmayanlar, sadece aflç›yla oca¤›n bafl›na ku-
rulmufl a¤z› kulaklar›nda s›r›tan bir kediydi. Alice:
— Lütfen söyler misiniz bana, kediniz neden s›r›t›yor
böyle, diye sordu.
— Kendisi ‹ngiltere kedisidir de bu yüzden, dedi dü-
fles.
— ‹ngiltere kedilerinin böyle s›r›tt›klar›n› bilmezdim,
daha do¤rusu kedilerin gülümseyebildiklerinden bile ha-
berim yoktu.
— Bunu hepsi yapabilir, dedi düfles.
— Ben hiç gülümseyen bir kedi bilmiyorum, dedi Ali-
ce.
26
Z-Alice harikax 28/01/2008 13:24 Page 26
