ti olan bir kavanoz ald›. Ancak bofl oldu¤u görünce düfl
k›r›kl›¤›na u¤rad›. Kavanozu yine yan›ndan geçti¤i do-
laplardan birinin raf›na geri koydu.
— Vay can›na! Böyle düfltükten sonra art›k merdiven-
den yuvarlanmaktan korkmam! Evdekiler benim çok ce-
sur oldu¤umu düflünecekler, diye ba¤›rd›.
Afla¤› düfltükçe düflüyordu. Bu düflüfl hiç bitmeyecek
miydi? ¡Herhâlde dünyan›n merkezine yaklaflm›fl olmal›-
y›m! Acaba dünyay› delip geçecek miyim?™ dedi kendi
kendine. Düflüfl hâlâ devam ediyordu. Akl›na, evin kedi-
si Dinah geldi. ¡Dinah bu gece beni çok özleyecek!
Umar›m çay saatinde taba¤›na süt koymay› unutmazlar!
Ah Dinah, sevgili kedim! Keflke burada benimle birlikte
olsayd›n! Burada hiç fare yok ama belki de bir yarasa
yakalayabilirdin, bilirsin yarasalar da farelere benzerler.
Peki kediler yarasa yer mi acaba?™
Alice yeniden uyuklamaya bafllam›flt›. Kendi kendine
¡Acaba kediler yarasa yer mi? diye say›kl›yordu. Di-
nah’la el ele yürüdü¤ünü düfllüyor ve ona ¡fiimdi bana
do¤ruyu söyle Dinah; hiç yarasa yedin mi?™ diye soru-
yordu.
Alice, tam bu s›rada kuru bir yaprak y›¤›n›n›n üzerine
gürültüyle düfltü. Hiç can› yanmam›flt›. Hemen aya¤a
kalk›p çevresine bak›nd›, ancak her yer karanl›kt›. Beyaz
tavflan›n telaflla önünde uzanan geçitte yol ald›¤›n› gö-
rünce zaman yitirmeden kofltu ve köfleyi dönerken tav-
flan›n;
5
Z-Alice harikax 28/01/2008 13:24 Page 5
