– Evet Danglar, ama o benim unvan›m. Ben Edmond
Dantes’im. Kendine gelecek sa¤lamak için zindanlara
gönderdi¤in insan. Ama seni affediyorum, çünkü ben de
affedilmek istiyorum.
Sonunda Danglar her fleyi anlam›flt›. Monte Cris-
to’nun dizlerine kapan›p yalvarmaya bafllad›.
Gece yar›s›, onu ›ss›z bir yolda b›rakt›lar. Sabaha ka-
dar so¤uktan ve korkudan titreyen Danglar, su içmek
için e¤ildi¤i bir birikintide saçlar›n›n bembeyaz oldu¤unu
gördü.
Art›k hak yerini bulmufltu. Dantes, Monte Cristo Ada-
s›’na gitmek için yola ç›kt›. Orada Maximillien Morrel’le
buluflacakt›.
Kont, adas›na gitmeden önce, Mercedes’le de son
kez görüflüp ona zorla bir miktar para verdi. Ard›ndan
adaya hareket etti.
Adadaki bir malikâneyi and›ran ma¤arada, güzel
Haydee ve Valentine, kontu bekliyorlard›.
Ertesi gün Maximillien de geldi. Valentine’le kucak-
laflt›lar.
Bir gün sonra, Maximillien k›y›da Valentine’le dolafl›r-
ken, ona bir mektup getirdiler. Mektupta flunlar yaz›l›yd›:
“Sevgili Maximillien,
Sizi adaya getiren yat emrinizdedir. Leghom’a gidip
evlenebilirsiniz. Valentine’in büyük babas› flimdi orada.
70
