– Bak›n! dedi.
Bakt›lar ve batan güneflin k›z›l ayd›nl›¤›n›n tam üstünde
pek parlak ve çok güzel bir y›ld›z, yan›ndaysa onu örtecek gi-
bi görünen baflka solgun bir y›ld›z vard›.
Kaku:
– Amen’in y›ld›z›yla sizin y›ld›z›n›z, ey Firavun, dedi.
Amen’in y›ld›z› sizinkini yiyor, o yaflayan insanlar taraf›ndan
art›k hiç görünmeyecek. Bunu birçok y›l önce söyledim. Gün-
leriniz bitti. Geceniz bafll›yor, ey Abi.
Abi öfke ve dehfletle:
– E¤er öyleyse sen de pay›n› alacaks›n! diye söylendi.
O konuflurken ba¤›rmalar duyuldu ve Meritra a¤layarak
kofltu:
– Tanr›lar›n öcü! Bu akflam uyurken ölü Firavun’un ruhu
geldi ve flunlar› söyledi: “Katil Abi’ye ve Büyücü Kaku’ya beni
karfl›lamaya gelmelerini bildir, sen de kad›n, onlarla birlikte
gelmelisin!”
fiimdi Abi, korkudan ç›lg›na dönmüfltü:
– Bunlar üzerimde büyü yapmaya çal›flan büyücüler, diye
ba¤›rd›. Al›n onlar›, sa¤ olarak tutun. Dayak at›n. Yar›n Ra-
mes’i öldürünce onlar› asaca¤›m.
Kraliçe:
– Yar›n sabah sen Rames’i öldürünce bunlar as›lacaklar.
Böyle yap›ld›¤›n› görece¤im, diyerek güldü.
Meritra yata¤›na uzanm›flt›. ‹çeri bir kad›n girdi ve yan›na
oturdu. Meritra bak›nca, onun Kraliçe oldu¤unu gördü.
162
