404
BAHÇESARAY
(Eski adı: Müküs), Van iline bağlı ilçe ve bu
ilçenin merkezi olan kent. Van Gölü’nün 25
km güneyindedir. İlçe toprakları genelde
dağlıktır. İlçenin en önemli düzlüğü, Bahçe-
saray Deresinin meydana getirdiği vadidir.
İlçede yer alan dağlar ulaşımı büyük ölçüde
etkiler. Bölgeye ilk karın yağmasından yaz
başına kadar çevresiyle bağlantısı kesilir.
Ekonomisi hayvancılığa dayalı olup en çok
küçükbaş hayvan yetiştirilir. İlçe nüfusunun
daha çok toplandığı Bahçesaray Deresi Va-
disi’nde tarım yapılır. Başlıca tarım ürünleri,
buğday, arpa ve cevizdir. Önemli ölçüde bal
üretilir. Gevaş’a bağlı bir bucakken 19 Ha-
ziran 1987’de 3392 sayılı Kanunla ilçe ol-
muştur. İlçedeki en önemli tarihî yapı, 17.
yüzyıldan kaldığı sanılan Mir Hasan Veli
Medresesi’dir.
Nüfusu: 17.815 (2008)
BAŞKALE
Van iline bağlı ilçe ve bu ilçenin merkezi
olan kent. Van’a 80 km uzaklıktadır. İlçe top-
rakları geniş bir vadi oluşturur. Zap Su-
yu’nun kolları bu vadinin içinden geçer. Hal-
kın başlıca geçim kaynağı hayvancılık
(koyun) ve hayvan ürünleridir (yağ, yün,
peynir). İlçe belediyesi 1926’da kurulmuş-
tur.
Nüfusu: 63.665 (2008)
ÇALDIRAN
Van iline bağlı ilçe ve bu ilçenin merkezi
olan kent. Van-Ağrı kara yolu üzerindedir.
İlçe toprakları genelde dağlıktır. Bendimahi
Çayı Vadisi’nde yer alan Çaldıran Ovası, il-
çenin en büyük düzlüğüdür. Denizden yüksek-
liği 2000 metredir. Ova, ilçe merkezine doğru
hafif bir eğimle alçalır. Kışın kalın bir kar taba-
kasıyla örtülü olan ova, karların erimesiyle yer
yer bataklık görünümü alır. Ekonomisi hayvan-
cılığa dayalıdır. Çaldıran Ovası’nın büyük bö-
lümü otlak ve mera olarak kullanılırken, ovanın
sulanabilen kısımlarında arpa ve buğday yetiş-
tirilir. Eskiden Muradiye’ye bağlı bir bucakken
1987’de ilçe yapılmıştır.
Nüfusu: 65.663 (2008)
ÇATAK
Van iline bağlı ilçe ve bu ilçenin merkezi
olan kent. Van Gölü’nün güneyindedir. İlçe
toprakları dağlıktır. Dağların yükseklikleri
genelde 3000 metrenin üzerinde olup dağlar
arasında kuzey-güney doğrultusunda akan
Çatak Deresi, birçok kollarla beslenir. İlçe-
nin tek düzlüğü, Çatak Deresi boyunca do-
ğuya doğru genişleyen küçük bir bölgedir.
Tarım alanları sınırlıdır. Halkın başlıca
geçim kaynağını hayvancılık ve hayvan
ürünleri (peynir, yapağı, deri vb.) oluştu-
rur. Meyvecilik gelişmiştir, armut ve ceviz
üretimi önemlidir. İlçe belediyesi 1937’de
kurulmuştur.
Nüfusu: 25.716 (2008)
EDREMİT
(Eski adı: Gümüşdere), Van iline bağlı ilçe
ve bu ilçenin merkezi olan kent. Van
Gölü’nün kıyısında kurulmuştur. İlçe top-
rakları genelde dağlıktır. Doğu kesimlerde
Erek Dağı yer alır. Yerleşim merkezleri,
gölün kıyısındaki düzlükte toplanmıştır.
Ekonomisi hayvancılığa dayalıdır. Tarıma
elverişli ovalık kesimde tahıl, sebze ve
meyve yetiştirilir. İlçede en çok küçükbaş
hayvan beslenir. Merkez ilçeye bağlı
bucak merkeziyken 1990’da ilçe olmuştur.
Nüfusu: 24.463 (2008)
ERCİŞ
Van iline bağlı ilçe ve bu ilçenin merkezi
olan kent. Van Gölü’nün kuzeyinde ve kı-
yıdan yaklaşık 3 km içeridedir. İl merkezi
Van’dan sonra ikinci büyük kenttir. Eski-
den göl kıyısında kuruluyken göl suları al-
tında kalmasından dolayı 1841’de
bugünkü yerine taşınan ilçe topraklarının
kuzey ve doğusunda, yüksekliği 3.000
metreyi aşan dağlar, güneyinde gölle aynı
yüksekliğe sahip geniş bir ova yer alır.
Dağlardan doğan akarsuların göle dökül-
düğü kesimde yer alan alüvyonlu ova, üç
taraftan dağlarla çevrili olduğundan iklim
bakımından tarıma elverişlidir. Denizden
yüksekliği 1.750 metredir. Ekonomisi ta-
rıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri buğ-
day, arpa, şeker pancarı ve patatestir.
Meyvecilik ve sebzecilik gelişmiş olup, en
çok elma, armut, kayısı ve üzüm yetiştiri-
lir. Dağ köylerinde hayvancılık yapılır; en
çok koyun beslenir. Sığır besiciliği ve deri
üretimi, ilçe ekonomisinde önemli yer
tutar. İlçe topraklarında perlit, ponza taşı
ve linyit yatakları bulunur. Selçuklu, İl-
hanlı, Osmanlı ve Rusların yerleşim yeri
olan yörenin adı Asur kaynaklarında Ara-
zaşku olarak geçer.
Nüfusu: 154.499 (2008).
VAN’IN İLÇELERİ
Van’dan genel bir görünüm
