Gün boyunca, üzüntü içinde yola devam ettiler. So-
nunda köylerini görebilecekleri bir tepeye vard›lar. San-
ço köyünü görünce diz çöktü ve:
– Ey sevgili yurt! diye ba¤›rd›.
Sonra yola devam ettiler. Köyün yan›ndaki çay›rl›kta
okullu Samson Carrasso’yla papaz› gördüler. Samson’la
papaz dostlar›n› tan›y›nca kollar›n› aç›p kofltular. Don
Kiflot at›ndan inip ikisini de ba¤r›na bast›. Bir sürü çocuk
çevrelerinde topland›. Böyle çoluk çocuk hep birlikte
Don Kiflot’un evine yolland›lar. fiövalyenin ye¤eniyle
kâhya, efendilerini kap›da karfl›lad›lar.
Don Kiflot, Samson’la papaz› odas›na ça¤›rd›. Yenil-
di¤i için, verdi¤i söz yüzünden bir y›l köyünden d›flar›
ad›m atmayaca¤›n› anlatt› onlara. Geleneklere ba¤l›,
onurlu bir flövalye olarak sözünü tutaca¤›n› bildirdi.
Don Kiflot, çoban olup k›rlarda kimseyle çat›flmadan,
sevgilisinin düflüyle bafl bafla yaflayaca¤›n› söyledi.
Onun bu ç›lg›nl›¤› karfl›s›nda herkesin a¤z› aç›k kald›.
Yine de Don Kiflot’un hiç olmazsa flövalyeli¤i tümüyle b›-
rakaca¤› umuduyla karfl› koymad›lar, ses ç›karmad›lar.
* * *
78
