Baflka bir tarafta, bir kitab›n düzeltisi yap›l›yordu. fiö-
valye, kitab›n ad›n› sordu¤unda, “Becerikli fiövalye
Mança’l› Don Kiflot”un ikinci cildi oldu¤unu söylediler.
– Bu kitab› tan›yorum, dedi Don Kiflot. Düfl gücüyle
yarat›lan öyküler, do¤ruya yak›nl›¤› ölçüsünde de¤er ka-
zan›rlar.
Daha sonra oradan ayr›l›p flatoya gittiler. Don Kiflot,
ayr›l›fl saati gelince, dükle düflesi selâmlad› ve seyisiyle
birlikte Saragoza’ya gitmek için yola ç›kt›lar.
Don Kiflot, yeniden flövalyeli¤e bafllayaca¤› için se-
vinçliydi.
– Sanço, insan›n en de¤erli fleyi özgürlü¤üdür. ‹nsan
ancak özgürlü¤ü ve onuru için can›n› tehlikeye atar, dedi.
– Senyör bana sorarsan›z, flu atasözü tam yerinde
kullan›lm›flt›r: “Verirken de al›rken de beyin gereklidir.”
– Gene mi atasözlerine bafllad›n Sanço?
Yol boyunca konuflarak bir ormana geldiler. Sanço
gevezeli¤e devam ediyordu.
– Senyör, valilikten ayr›l›rken bir daha vali olmamaya
yemin etmifltim. Ama kontlu¤a “Hay›r,” demem. Gerçi ilk
valili¤imden hoflnut kald›m desem yalan olur; ama em-
retmenin tad› da insan›n dama¤›nda kal›yor do¤rusu.
Don Kiflot:
– Eee, insano¤lu böyledir iflte. Adam kullanmaya ça-
bucak al›fl›verir, dedi.
* * *
68
