ne karfl›l›k vermek için arabas›yla onun malikânesine
gitti. Az sonra Danglar’in bürosunda konuflmaya baflla-
m›fllard›.
Danglar do¤rudan konuya girdi. S›n›rs›z kredi, onun
gözünde ticarî tehlike demekti. Kont, so¤uk bir tav›rla
yan›t verdi:
– Anl›yorum. Thomson and French’in s›n›rs›z kay-
naklar› olabilir, fakat Baron Danglar’in s›n›rlar› vard›r,
demek istiyorsunuz herhâlde.
Kontun bu sözleri, bankerin gururuna dokunmufltu.
– Say›n Kont, bugüne kadar servetimin miktar› hiç
sorulmam›flt›r, her yerde itibar›m sa¤lamd›r. Sizin ne ka-
dar para çekmek istedi¤inizi ö¤renebilir miyim?
– Asl›nda ne kadar paraya gereksinimim oldu¤unu
bilmedi¤im için, s›n›rs›z kredi istedim.
– Lütfen ne kadar istedi¤inizi söyler misiniz? Bir mil-
yon franka ne dersiniz?
Kont s›k›nt›yla konufltu:
– Say›n Baron, sadece bir milyona gereksinimim ol-
sayd›, kredi açt›rmaya gerek duymazd›m. Azizim, ben
bir milyonu her zaman cebimde tafl›r›m.
Sözünü bitiren Monte Cristo, cüzdan›ndan her biri
befl yüz bin frank tutar›nda iki adet hazine senedi ç›kar-
t›p Baron Danglar’e uzatt›.
Danglar’in büyük flaflk›nl›¤›na ald›rmayan kont, onun
rakiplerine yaz›lm›fl iki mektup daha ç›kard›. Danglar’in
53
