– Bilmiyorum teyze.
– Ben biliyorum ama. Sana kaç kez söyledim reçelden
uzak dur diye. Ver bakal›m flu de¤ne¤i.
Tam de¤ne¤i indirece¤i s›rada Tom:
– Aman! Arkana bak teyze! diye ba¤›rd›. Yafll› kad›n›n
korkuyla arkaya dönmesinden yararlan›p h›zla d›flar› f›rlad›.
Tahta parmakl›¤›n üzerinden atlayarak gözden kayboldu.
Polly (Poli) teyze, bir anl›k flaflk›nl›ktan sonra gülmeye
bafllad›:
– Bende de hiç ak›l yok do¤rusu. Her zaman oyununa ge-
liyorum. Ama, bir oyunu iki kez yinelemiyor ki. Ölen zavall› k›z
kardeflimin çocu¤u. Dövmeye kalk›flsam içim s›zl›yor; ba¤›fl-
lasam vicdan›m rahats›z oluyor. Biliyorum, bugün ö¤leden
sonra okuldan kaçacak. Ben de onu cezaland›rmak için, cu-
martesi günü arkadafllar› tatil yaparken çal›flt›raca¤›m. En
sevmedi¤i fleydir çal›flmak. Ama yine de, bu çocu¤u adam et-
mek için, elimden geleni yapmal›y›m.
Bayan Polly, ölen k›z kardeflinin iki çocu¤una bak›yordu.
Onlar› çok severdi. Onlar, ona kardeflinden kalan tek hat›-
rayd›. Bütün zaman›n› onlarla ilgilenerek harcard›. Yemek
yapar, üstlerini bafllar›n› y›kar, giysilerini ütülerdi. Daha ön-
ce babalar› da ölen bu çocuklara, hem annelik hem babal›k
yap›yordu.
Tom, inan›lmayacak derecede yaramaz bir çocuktu. Asl›n-
da çok iyi yürekliydi. Ama bu, yaramazl›¤›na engel olmuyor-
6
