tuttu, ama Polly teyzenin sessiz uyar›s› üzerine sal›vermek
zorunda kald›.
Tom yine s›k›lmaya bafllam›flt›. Akl›na, cebindeki ilaç ku-
tusu geldi. Ç›kar›p açt›. ‹çinde kocaman, kara bir böcek var-
d›. Tom’un parma¤›n› ›s›rd›. Onun bir fiskesiyle, böcek s›rala-
r›n aras›ndaki yola s›rt üstü düfltü. Dönemedi¤i için, bacakla-
r›n› oynat›p duruyordu. Tom, böce¤i almak istiyordu, ama ko-
layca uzanamayaca¤› bir yerdeydi. S›k›c› vaazdan usananlar
böce¤i izliyordu.
Böcek, bir köpe¤in dikkatini çekmiflti. Kuyru¤unu sallay›p
çevresinde dolaflt›, koklad›, yiyecekmifl gibi yapt›. Sonra bu
oyundan b›km›fl gibi çenesini yere dayad›. Bu f›rsat› kaç›rma-
yan böcek, düflman›n›n burnunu ›s›rd›. Köpek ac› bir havla-
mayla bafl›n› sallay›nca, böcek birkaç metre ileride s›rt üstü
düfltü. Olay› seyredenler, güldüklerini göstermemek için ki-
taplar›, yelpazeleri yüzlerine tutuyorlard›.
Bu kez de köpek, öç alma duygusuyla k›vranmaya
bafllam›flt›. Böce¤in çevresinde dönüyor; difllerini, pençeleri-
ni gösteriyordu. Bir süre sonra, köpek yine ac›yla havlad›.
H›zla sa¤a sola koflmaya bafllad›. Çok ac› çekti¤i belliydi.
Z›play›p sahibinin kuca¤›na oturdu. O da tutup pencereden
d›flar› att›. Kilisedekiler gülmemek için dudaklar›n› s›km›fl,
yüzleri morarm›flt›. Rahip de vaaz› fazla uzatmad›. Tören bit-
ti¤inde herkes derin bir soluk ald›.
Tom çok nefleliydi. Oldukça e¤lenmiflti. Üzüldü¤ü tek fley,
15
