böce¤i yeniden kutuya koyamay›fl›yd›.
Tom için pazartesileri pek neflesiz olurdu. Çünkü önünde,
s›k›c› çal›flmalarla geçecek upuzun bir hafta görürdü. Hafta
sonu tatilleri olmasa daha iyiydi. Tatilden sonra okula baflla-
mak zor geliyordu.
Yatt›¤› yerde düflünüyordu. Hasta olsa, okula gitmeyebi-
lirdi. Bir diflinin salland›¤›n› an›msad›. Ama, çekilince can› ya-
naca¤›n› düflünerek vazgeçti. Baflka bir fley bulmal›yd›. Dok-
tor, iki üç hafta insan› yataktan ç›karmayan bir hastal›ktan söz
etmiflti. Büyük bir istekle inlemeye koyuldu.
Sid derin bir uykudayd›. ‹nlemekten yorgun düflünce, onu
sarsarak uyand›rd›. Tom yeniden inlemeye bafllam›flt›.
– Neyin var Tom? Söylesene Tom, neyin var?
Karfl›l›k alamay›nca a¤abeyini dürttü. Tom, iniltili bir sesle
konufltu:
– Dokunma bana Sid.
– Polly teyzemi ça¤›ray›m.
– Yok ça¤›rma. Biraz sonra geçer.
– Neden beni daha önce kald›rmad›n? Neren ac›yor Tom?
– Bana yapt›klar›ndan ötürü seni ba¤›fll›yorum. Ben ölün-
ce sen...
– Ölme Tom. Ne olur, ölme!...
Sid, afla¤› inip teyzesini ça¤›rd›.
– Teyze, Tom ölüyor!
– Çok saçma, inanmam.
16
