b›rak›p Tom’u dikkatle izlemeye bafllad›.
– Biraz da ben boyayabilir miyim?
– Polly teyzem parmakl›¤a çok önem veriyor. Benden
baflka güvenebilece¤i kimse yok.
– Haydi Tom, b›rak da bir deneyeyim. Elman›n yar›s›n› sa-
na veririm.
– Bilmem ki... Hay›r, istemem. Korkuyorum.
– Elman›n tümünü veririm!
Tom, isteksizce f›rçay› Rogers’a verdi. Sevincini belli etmi-
yordu. Sonra da, o, günefl alt›nda çal›fl›rken; gölgelik yerde
bir f›ç›n›n üzerine oturup elma diflleyerek, parmakl›¤› boya-
mak isteyecek baflka çocuklar›n yolunu gözlemeye bafllad›.
Ben Rogers yorulup ifli b›rak›nca, Tom, bir uçurtma karfl›-
l›¤›nda Billy Fisher (Bili Fifl›r)’a devretti f›rçay›. Bu, böylece
sürüp gitti. Ö¤leden sonra Tom, oldukça zengin say›l›rd›: On
iki bilye, düdük, mavi bir cam parças›, tahta tabanca, k›r›k bir
anahtar, tebeflir, cam sürahi t›pas›, teneke asker, iki kurba¤a
yavrusu, alt› çatapat, tek gözlü bir kedi yavrusu, kap› tokma-
¤›, köpek tasmas›, b›çak sap›, eski bir pencere çerçevesinin
sahibiydi.
Dünyan›n yaflamaya de¤er oldu¤unu düflünüyordu. ‹nsan
davran›fllar›yla ilgili önemli yasalardan birini bulmufltu: ‹nsan-
lar› bir fleye özendirmek için, eriflilmesi güç bir duruma getir-
mek gerekiyordu.
Tom içeri girdi¤inde, Polly teyze onu beklemiyor, ifli b›ra-
10
