— Söz isteyen var m›?
Werner elini kald›rarak söz istedi. Sonra halkan›n ortas›na
do¤ru ilerledi.
— Dostlar›m, hepimiz ayn› atadan geliyoruz. Bu ülkeyi bize
atalar›m›z b›rakt›. Onlar bu ülkeyi kendi ellerinin emekleriyle
kurdular. Y›rt›c› ay›lar›n bar›nd›¤› orman› insanlar›n bar›naca-
¤› bir hâle getirdiler. Buras› bin y›ld›r bizim ülkemiz. Onu, biz
yaflan›l›r duruma soktuk. Sert kayalar› k›rd›k. Uçurumlar›n üze-
rine köprüler kurduk. fiimdi yabanc› bir efendinin ufla¤› gelip
bizi zincire vurmak, kendi öz topra¤›m›zda bizi afla¤›lamak is-
tiyor. Bu zorbal›k karfl›s›nda susacak, elimiz, kolumuz ba¤-
l› oturacak m›y›z?
— Hay›r, diye hayk›rd› bütün topluluk.
— Ülkemiz, kar›lar›m›z ve çocuklar›m›z için savaflaca¤›z,
dedi Werner. Topluluktakiler k›l›çlar›na vurarak onun sözünü
yinelediler.
Rahip Rösselmann halkan›n içinde öne ç›kt›.
— K›l›çlara sar›lmadan önce iyice düflünün. Belki savafls›z
da anlaflabiliriz. Avusturya’n›n yöneticili¤ini tan›y›n›z.
Topluluktan yükselen öfkeli sesler rahibin sözlerini bitirme-
sine olanak b›rakmad›. Halka öfkeyle dalgaland›.
— Sen ne diyorsun? Biz nas›l Avusturya’ya ba¤lan›r›z?
— Bu hainliktir.
— Sakin olun arkadafllar, diye ba¤›rd› Roding.
Ama topluluktakiler konuflmay› sürdürdüler.
— Köleli¤i kabul edemeyiz!
— fiu durumda bile yaflam›m›z güven alt›nda de¤il.
— Avusturyal›lar her fleyimizi elimizden al›yorlar.
— Yafll› Melchtal’a yap›lan› biliyorsunuz.
— Wilhelm Tell olmasayd› kar›m da ben de köpeklerin
39
Wilhelm Tell'in Ülkesi 28/03/2008 17:11 Page 39
