diflleri aras›nda ölüp gidecektik, dedi Konrad da.
Topluluk büyük bir öfke içindeydi. Herkes bafl›na gelenle-
ri s›ral›yordu bir bir.
— Evimi y›kt›lar.
— Sürümü otlatt›¤›m çay›rl›¤› elimden ald›lar.
— Bahçemi periflan ettiler.
— Bir ay cezaevinde yatt›m. Ama niçin tutukland›¤›m› hâ-
lâ bilmiyorum.
— Köle de¤il, özgür olmak istiyoruz.
Roding, elleriyle iflaret ederek toplulu¤u susturdu. Sonra
sakin, ama kararl› bir sesle konufltu.
— E¤er özgür olmak istiyorsak, and›m›za sonuna dek ba¤l›
kalmal›, tek bir yürek, tek bir beyin gibi düflünmeliyiz. Birimiz
hepimiz, hepimiz birimiz için çal›fl›rsak çok geçmeden özgür-
lü¤ümüze kavufluruz. Haklar›m›z var. Ölen imparatorun imza-
lad›¤›, imparatorluk mührüyle mühürledi¤i belgeleri sakl›yo-
rum. fiimdi birlikte düflünelim. Acaba bu durumu, fliddete bafl
vurmadan düzeltemez miyiz? Acaba imparatorun bu olanlar-
dan haberi var m›? Bir de bunu araflt›ral›m. En son çare ola-
rak k›l›çlar›m›za sar›l›r›z.
Konrad Hunn, elini kald›rarak söz istedi.
— Benim bu konuda anlatacaklar›m var. Bundan bir süre
önce valilerin zorbal›¤›n› anlatmak, eski özgürlüklerimizin bel-
gesini almak için, istemeyerek de olsa onun saray›na gitmifl-
tim. Orada baflka elçiler de vard›. ‹mparator hepsini kabul
etti. Ama, ifllerinin çoklu¤unu öne sürerek beni kabul etmedi.
Ben üzüntüyle saray›n salonlar›ndan geçerken Dük Hansen’i
bir balkonda a¤larken gördüm. Beni yan›na ça¤›rd› ve ¡Siz
kendi bafl›n›z›n çaresine kendiniz bak›n. Ondan adalet bekle-
meyin. O kendi öz kardeflinin çocu¤unu bile soymaktan çekin-
40
Wilhelm Tell'in Ülkesi 28/03/2008 17:11 Page 40
