öfkeyle süzdükten sonra ac› bir sesle konufltu.
— Ne yaz›k ki kendi topra¤›na ve halk›na yabanc› oldun.
Seni neredeyse tan›yamayaca¤›m. fi›k flövalye giysileri içinde
tavus kuflu gibi parl›yorsun. Köylülere afla¤›layarak bak›yor ve
onlar›n dostça selamlar›ndan utan›yorsun.
Rudenz, amcas›yla tart›flmak istemiyordu. Bir an önce Alt-
dorf’a gidip güzel Berta’y› görmek istiyordu. Can› s›kk›n bir
tav›rla;
— Köylüye hak etti¤i sayg›y› seve seve gösteririm, ama is-
tedi¤i haklar› kabul edemem, dedi.
— Nas›l böyle konuflabilirsin? Bütün ülke Avusturya ‹mpa-
ratoru’nun haks›zl›klar›na kurban oldu. Katlanmak zorunda kal-
d›¤›m›z bu büyük zorbal›ktan, her namuslu insan›n yüre¤i s›z-
l›yor. Ortak ac›m›z yaln›z seni etkilemiyor. Öz vatan›n korkunç
olaylar yaflarken, sen kendi halk›ndan yüz çevirip vatan›n düfl-
manlar›ndan yana ç›k›yorsun. Halk›n felaketine gülerek e¤len-
ce peflinde kofluyor, prenslerin dostlu¤unu ye¤liyorsun.
— Ülke a¤›r bir bask› alt›nda. Peki niçin böyle amcac›¤›m?
Kimdir onu bu duruma sürükleyen? Bu bask›dan hemen kurtul-
mak ve iyi yürekli bir imparator kazanmak için bir tek sözcük
yeter. Ama niye olmuyor bu? Baz› kifliler kendi ç›karlar› için
halk›n akl›n› çelerek kantonlar›n Avusturya’ya and içmesine
engel oluyorlar. Soylularla bir s›rada oturmak istiyorlar. Kah-
rolas› hainler!
— Bu sözleri duymak beni kahrediyor. Hele bunlar› senin
a¤z›ndan iflitmek!
— Niye k›z›yorsunuz amca? Konuyu siz açt›n›z. B›rak›n sö-
zümü bitireyim. Ya sizin burada oynad›¤›n›z rol nedir? Siz
efendimiz ‹mparatora ba¤l›l›k and› içece¤inize, köylülerle yan
yana oturmay› ye¤liyorsunuz.
32
Wilhelm Tell'in Ülkesi 28/03/2008 17:11 Page 32
