göre ‹mparatorun k›z› Macar Kraliçesi Agnes, babas›n›n öcü-
nü alaca¤›na yemin etmifl. Ordular›yla birlikte yola ç›km›fl.
Katili ve onun bütün yak›nlar›n› cezaland›raca¤›n› söylüyormufl.
— Ne korkunç, dedi Konrad.
Werner çevresindekilere bakarak sözlerini sürdürdü.
— Onlar›n kendi aralar›nda savafllar› sürüyor. Ama biz
kurtulduk. Özgürlü¤ümüzün en büyük düflman› yok oldu ve an-
latt›klar›na göre Habsburglar›n hükümdarl›¤› sona ermifl.
Alan sevinç 盤l›klar›yla doldu bir anda.
— Yaflas›n!
— Kurtulduk!
Bu s›rada alana at›n›n üstünde bir imparatorluk elçisinin
girdi¤ini gördüler. Herkes flafl›rm›flt›. Gidip baz›lar› onu karfl›-
lad›. Neden geldi¤ini ö¤renmek istiyorlard›. Biraz sonra elçi-
yi Walter Fürst’ün yan›na getirdiler. Elçi bir mektup getirmifl-
ti.
— Mektubu ona ver, dedi bir köylü, Walter Fürst’ü göste-
rerek.
Elçiden mektubu alan Walter Fürst merakla zarf›n mührü-
nü söktü ve çabucak mektubu okudu. Sonra alandakilere;
— Mektup kraliçeden. Saltanatlar› döneminde bize gös-
terdikleri sevgi ve lütufa karfl›l›k katilleri yakalay›p kendileri-
ne teslim etmemizi istiyor, dedi.
— Hangi sevgi ve lütuf?
— Mutluluklar› s›ras›nda bizi hat›rlamad›lar bile!
— Evet. Yaln›z kendi zenginli¤ini art›rmakla u¤raflt›. Onun
ölüsüne sevinmek ya da üzülmek bize düflmez. Hele hele onu
öldürenin ard›na düflmek hiç bizim iflimiz de¤il. Onun u¤runa
yapacak hiçbir fleyimiz yoktur, dedi Walter Fürst karar-
l› bir sesle.
77
Wilhelm Tell'in Ülkesi 28/03/2008 17:11 Page 77
