Gessler’i yere uzatt›lar. Ölüyordu. Yüzü bembeyazd›. Du-
daklar› k›p›rdad›. Son sözleri flunlar oldu:
— Bu Wilhelm Tell’in okudur.
Köylü kad›n çocuklar›n› çevresine toplad›.
— Bak›n çocuklar, bak›n! Bir zalim nas›l ölüyor, görün!
Bu s›rada Wilhelm Tell kayalar› t›rmanarak ormana girdi.
— Art›k halka zarar veremeyeceksin Gessler! Yetimlerin,
suçsuzlar›n senden korkusu kalmad›. Kulübeler özgürlü¤e ka-
vufltu, diye m›r›ldand› difllerinin aras›ndan. H›zl› ad›mlarla ora-
dan uzaklaflt›.
Özgürlü¤e Do¤ru
Gessler’in vuruldu¤u haberi k›sa sürede bütün bölgelerde
duyuldu. Her yerde oldu¤u gibi Altdorf’ta da halk sokaklara
döküldü. De¤iflik yönlerden çan sesleri duyuluyordu. ‹nsanlar
grup grup toplanm›fllar, aralar›nda heyecanl› heyecan-
l› konufluyorlard›.
— Bak›n, bak›n! Da¤lar›n üstünde iflaret ateflleri yan›yor,
diye hayk›rd› birisi.
— Evet. Orman›n ötesinden çan sesleri geliyor!
— Düflmanlar sürüldü.
— Kaleler ele geçirildi.
— Öyleyse biz Urililer ne bekliyoruz? Kendi öz toprakla-
r›m›zda yap›lan bu kaleyi hâlâ ayakta tutacak m›y›z?
— Zorbalar›n kalesini y›kal›m.
— Özgürlü¤ümüzü duyural›m biz de. Borazanc›, kentin en
yüksek yap›s›na ç›k ve çal borazan›n›. Halk bir araya toplan-
s›n.
73
Wilhelm Tell'in Ülkesi 28/03/2008 17:11 Page 73
