— Hep böyle birlik olun. Birbirinize s›ms›k› ba¤lan›n. S›k› s›-
k› ve sonsuza dek. Birli¤inizi hiçbir fley bozmas›n. Birlik olun...
Birlik... Birlik...
Bunlar Baronun son sözleri oldu. Yafll› adam bu kadar he-
yecana dayanamam›flt›. Yast›klar›n üzerine y›¤›l›p kald›. Wal-
ter Fürst ve Werner’in elleri hâlâ avucundayd›. Odadaki her-
kes büyük bir üzüntüye kap›ld›... Yafll› Baronu herkes çok se-
verdi. Werner ve Walter Fürst bir süre sonra ondan ayr›ld›-
lar.
fiatonun çanlar› çalmaya bafllad›. Bu s›rada içeri soluk so-
lu¤a Rudenz girdi. Telaflla içerdekilere sordu.
— Yafl›yor mu?
Ölünün bafl›nda duran Walter Fürst ona döndü ve bafl›y-
la, ¡Hay›r™ iflareti yapt›. Rudenz büyük bir üzüntü ve piflman-
l›k içindeydi. Ac›yla konufltu.
— Ah, Tanr›m! Piflman olmakta çok mu geciktim? Ah, biraz
daha yaflayamaz m›yd›? Benim gerçekleri gördü¤ümü ö¤re-
nince hiç de¤ilse mutlu ölecekti. Öldü ve ben son nefesinde
yan›nda bulunamad›m. Ah söyleyin, bana karfl› öfke-
li mi gitti?
— Kayg›lanmay›n genç flövalye. Ölmeden önce bütün
yapt›klar›n›z›, Gessler’e nas›l karfl› ç›kt›¤›n›z› ö¤rendi. Bunun
için, içi rahat öldü, dedi Werner.
Rudenz amcas›n›n ölüsünün önünde diz çöktü. Büyük bir
üzüntü içindeydi. Heyecanla m›r›ldand›.
— Sevgili amcac›¤›m, iflte sana söz veriyorum. Yabanc›lar-
la olan ba¤lar›m› kopard›m, kendi halk›ma döndüm, ‹sviçreli-
yim. Bundan sonra da hep böyle kalaca¤›m.
Rudenz bir süre daha bu durumda kald›ktan sonra aya¤a
kalkt›. Çevresindeki yafll›lara elini uzatt›.
67
Wilhelm Tell'in Ülkesi 28/03/2008 17:11 Page 67
