Ovada ilerlerken birden otuz, k›rk kadar yel de¤irme-
ni gördüler. Don Kiflot, seyisine dönerek heyecanla ba-
¤›rd›:
– Sevgili dostum, flu koskoca devleri görüyor mu-
sun? Onlarla savafl›p hepsini öldürmek istiyorum. Elde
edece¤imiz ganimetle bir anda zengin olabiliriz.
Sanço Panço flaflk›nl›kla:
– Hangi devlerden söz ediyorsunuz? diye sordu.
– fiu karfl›da duran, kocaman elleri olan devlerden
söz ediyorum.
– Ama bu gördüklerimiz dev de¤il ki; yel de¤irmeni.
Kocaman kol dediklerinizse, yelle dönen ve de¤irmen
tafl›n› çeviren kanatlar.
– Senin serüvenden anlamad›¤›n belli. Bunlar bas-
baya¤› dev. Ama korkuyorsan, kenara çekil ve beni izle.
Bunlar› söyleyen Don Kiflot, Rosinante’yi mahmuzla-
d›. Sanço’nun uyar›lar›n› hiç duymuyordu.
– Korkak yarat›klar, kaçmay›n! Karfl›n›zdaki tek bir
flövalyedir.
Bu s›rada hafif bir rüzgâr ç›kt› ve de¤irmenin kanat-
lar› dönmeye bafllad›.
Don Kiflot:
– Yüz tane de kolunuz olsa cezan›z› bulacaks›n›z! di-
ye seslendi.
Bu tehlike karfl›s›nda ona yard›mc› olmas› için, ken-
disini bütün kalbiyle sevgilisi Dulsinea’ya b›rakt›. S›k›ca
kalkana yap›fl›p m›zra¤›n› do¤rulttu. At›n› h›zla sürerek
9
