insanlar›n, böyle güzel bir töreyi bozdu¤u için kendini
suçlamalar›n› istemiyordu.
Talihe bak›n ki, o gün handa Sevilla (Sevila) Fu-
ar›’ndan gelmifl alt› tane tüccar vard›. Hepsi de, flakac›
ve kurnaz insanlard›. Bir anda, hepsinin kafas›ndan da
ayn› düflünce geçti. Zavall› Sanço’ya yaklafl›p efle¤in-
den indirdiler. Bunlardan biri, içeriden bir yorgan getirdi.
Sanço’yu yorgan›n içine sar›p havaya f›rlatarak e¤len-
meye bafllad›lar.
Kendini havalarda bulan Sanço’nun att›¤› 盤l›klar,
Don Kiflot’un kula¤›na kadar ulaflt›. fiövalye, sesi du-
yunca yeni bir serüvenle karfl›laflt›¤›n› sand›. Ayakta zor
duran Rosinante’yi dörtnala sürdü. Zavall› seyisle e¤le-
nenlere gözda¤› vermek için, adamlar›n üzerine sald›r-
d›. fiövalyenin, elinde k›l›çla üzerlerine geldi¤ini gören
adamlar, Sanço’yu b›rakt›lar. Sanço, hemen efle¤ine at-
lay›p kap›dan f›rlad›. Gerçi her zamanki gibi sopa yemifl-
ti; ama hanc›ya para vermekten kurtulmufltu. Hiç olmaz-
sa buna sevinmeliydi.
Az sonra arkas›ndan yetiflen Don Kiflot:
– Sanço dostum, bu han›n büyülü oldu¤undan kufl-
kum kalmad›. Çok yak›nda, öyle büyük bir k›l›ç ele geçi-
rece¤im ki; bu sayede bana hiçbir büyü ifllemeyecek,
dedi.
– Bende bu flans varken, o k›l›c› elde etseniz bile
flans yaln›z size güler, diye yan›t verdi Sanço.
* * *
17
