Kimseden yan›t alamay›nca, s›n›ftaki ö¤rencilere tek tek
sormay› denedi. S›ra Becky Thatcher’a gelince, k›z›n yüzü
bembeyaz olmufltu; titreyip duruyordu. Tom’un kafas›, o s›ra-
da yeniden çal›flmaya bafllad›. Birden aya¤a kalkarak:
– Ben y›rtt›m! diye ba¤›rd›.
Yapt›¤› fley ç›lg›nl›kt›. Bütün s›n›f, bu beklenmedik aç›kla-
ma karfl›s›nda bakakalm›flt›. Becky’nin gözlerindeki teflekkür
ve tap›nma düzeyindeki hayranl›¤›n üzerine vuran ›fl›¤› alt›n-
da, ikinci dayak cezas›n› çekmek için tahtaya do¤ru yürüdü.
Ö¤retmenin daya¤›na sesini ç›karmadan katland›. Üstelik,
okul da¤›ld›ktan sonra, iki saat daha s›n›fta oturma cezas› al-
m›flt›. Bunu da umursamad›. D›flar› ç›k›nca, kap›da kimi bu-
laca¤›n› biliyordu.
Tom, o gece yata¤a girdi¤inde, Alfred Temple’dan öç alma
plânlar› yap›yordu. Becky, ona mürekkebi kimin döktü¤ünü
söylemiflti. Becky’nin, “Ne kadar yüce gönüllüsün Tom. Bunu
hiç unutmayaca¤›m.” sözleri kulaklar›nda yank›lanarak uyku-
ya dald›.
* * *
81
