– Yine yanl›fl yerdeyiz, dedi Tom.
– Gölgenin düfltü¤ü yerdeyiz, dedi Huck.
– Gölgenin düfltü¤ü yeri do¤ru saptad›k. Neden yanl›fl ol-
sun ki?
– Zaman›n› iyi kestirememifl olabiliriz.
– Hakl›s›n. Bütün güçlük burada. Yan›m›zda saat yok. Ay-
r›ca, hortlaklar›n dolaflt›¤› gecenin bu saatinde çal›flmak hiç
de kolay de¤il.
– Ben de en az senin kadar korkuyorum. Hazinenin üze-
rine, onu korusun diye bir de ölü gömerlermifl.
– Ölülerin oldu¤u yerde bulunmak istemiyorum.
– Ben de öyle. Sözgelifli, açt›¤›m›z çukurdan bir ölü, kuru
kafas›n› uzat›p bir fley söylerse ne olur?
– Buray› b›rak›p baflka bir yeri kazal›m, dedi Tom. Perili
köflkün çevresinde hazine bulaca¤›m›zdan kuflkum yok.
– Vazgeçelim Tom. Hortlaklar ölülerden beterdir.
– Do¤ru söylüyorsun. Ama, hortlaklar gece dolafl›r. Bizse
gündüz kaz› yapaca¤›z.
– Biliyorsun, oraya gündüzleri de kimse gitmez.
– ‹nsanlar, cinayet ifllenmifl yerden uzak durmaya çal›fl›r.
O evde yaln›zca geceleri ›fl›k görülmüfltür. Ama hortlak gören
yoktur.
Çocuklar konuflarak tepeden inip köye geldiler. Ertesi gün
kararlaflt›rd›klar› saatte buluflmak üzere ayr›ld›lar.
* * *
93
