208
ğusunda Karakuş Dağı, güneybatısında Söğüt
Dağı, doğusunda Kapı Dağı yer alır. Denizden
yüksekliği 1.040 metredir. Ekonomisi tarıma
dayalıdır. Yetiştirilen başlıca tarım ürünleri şe-
kerpancarı, arpa, buğday, elma ve ayrıca az
miktarda soğan, patates, armut ve haşhaştır.
Bağcılık ve gülcülük yaygındır. Hayvancılık
ikinci derece gelir kaynağı olup, canlı hayvan
ticaretine yöneliktir. Ev tezgâhlarında halı do-
kumacılığı yapılır. İlçenin 3,5 km yakınında
Etibank tarafından işletilen kükürt fabrikası
bulunur. 1947’de ilçe hâline getirilmiştir.
Nüfusu: 15.804 (2008)
SENİRKENT
Isparta iline bağlı ilçe ve bu ilçenin merkezi
olan kent. İlçe toprakları kuzey ve güneyden
dağlarla çevrilmiş bir alanda yer alır. Güne-
yinde Barla ve Kapı Dağları, kuzeyinde Kara-
kuş Dağları ile bu dağların ortasında Senirkent
Ovası yer alır. Eğirdir Gölü’nün bir bölümü
ilçe sınırları içinde kalır. Ovayı Gençali Deresi
sular. İlçenin ekonomisi tahıl, hayvancılık ve
halıcılığa dayanır. El tezgâhlarında halıcılık
yaygın olarak yapılır. Salça fabrikası başlıca
sanayi kuruluşudur. Kuyucak ve Ayazma adlı
mesire yerlerinin doğal güzelliğiyle ünlüdür.
Fazla gelişmemiş olan Senirkent 1952’de ilçe
olmuştur.
Nüfusu: 13.088 (2008)
SÜTÇÜLER
(Eski adı: Cebel), Isparta iline bağlı ilçe ve bu
ilçenin merkezi olan kent. İlçe toprakları en-
gebeli alanlardan meydana gelir. Doğusunda
Dedegül Dağı, orta ve güneyinde Kuyucak
Dağı yer alır. Dağların yüksek kesimlerinde
hayvancılık açısından önemli yaylalar vardır.
Dağlar meşe, köknar, kızılçam, karaçam,
sedir ve ardıç ormanları ile kaplıdır. İlçe,
çukur bir vadi şeridinde kurulmuştur. Sel-
çuklular döneminden kalma Seferağa Camii
ve Karabavullu harabeleri tarihî yapılarıdır.
Tarım, hayvancılık, ormancılık ve meyvecilik
yapılır. Denizden yüksekliği 1.000 metredir.
Önemli yollardan, uzak olduğundan gelişme-
miş, küçük bir yerleşim merkezidir.
Nüfusu: 12.594 (2008)
ŞARKİKARAAĞAÇ
Isparta iline bağlı ilçe ve bu ilçenin merkezi
olan kent. İlçe toprakları Sultan ve Amanos
Dağlarını ve bunların arasındaki çukur alanları
kaplar. Güneyinde Beyşehir Gölü vardır. Eko-
nomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri
şeker pancarı, üzüm, buğday, elma, arpa, pa-
tates, haşhaş, nohut, soğan, fasulye ve ar-
muttur. Hayvancılık gelişmiş olup, genelde
sığır ve koyun beslenir. Ev tezgâhlarında do-
kumacılık yapılır. Yem, barit, tuğla, kiremit
fabrikaları başlıca sanayi kuruluşlarıdır. İlçe,
Sultandağlarının batı eteklerinde kurulmuş-
tur.
Nüfusu: 28.992 (2008)
ULUBORLU
Isparta iline bağlı ilçe ve bu ilçenin merkezi
olan kent. İlçe topraklarının ortası ovalık
(Gençali), çevresi dağlıktır (Kapıdağı 2.446
metre). Halkın geçimi el sanatları, tarım, sebze
ve meyveciliğe dayanır. İlçe, Kapıdağı’nın etek-
lerinde kurulmuştur.
Nüfusu: 7.598 (2008)
YALVAÇ
Isparta iline bağlı ilçe ve bu ilçeninmerkezi olan
kent. İlçe toprakları genelde dağlıktır. Kuzeyinde
Karakuş Dağları ve Sultandağları, güneyinde
Güllüce Dağı, güneybatısında Kirişli Dağı yer
alır. Dağların iç kesiminde orta yükseklikte düz-
lükler vardır. Dağlardan kaynaklanan suları Hoy-
ran ve Yalvaç dereleri toplar. Yalvaç, Isparta’nın
ilçe merkezlerinin içinde en fazla nüfusa sahip
olanıdır. Halkı geçimini balıkçılık, ayakkabıcılık,
el sanatları, hayvancılık ve tarımdan sağlar.
Tuğla, kiremit fabrikaları ve tabakaneler başlıca
sanayi kuruluşlarıdır. Denizden yüksekliği 1.160
metredir. Adını Oğuz Beylerinden Sakız ve Emir
boyunamensupYalvaç Bey’den almıştır. İlçe be-
lediyesi 1864’te kurulmuştur.
Nüfusu: 56.563 (2008)
YENİŞARBADEMLİ
Isparta iline bağlı ilçe ve bu ilçenin merkezi
olan kent. İlçe toprakları dağlıktır. Batısında
Dedegül Dağları yer alır. Ekonomisi tarım ve
hayvancılığa dayalıdır. Evlerde halı dokuma-
cılığı yaygındır. İlçe merkezi Dedegül Dağları
eteklerinde kurulmuştur. Şarkikaraağaç’a
bağlı bir bucak iken 9 Mayıs 1990’da 3644
sayılı Kanunla ilçe oldu.
Nüfusu: 2.538 (2008)
ISPARTA’NIN İLÇELERİ
Isparta'nın Yalvaç ilçesindeki Pisidia Antiokheia antik kenti kalıntılarından bir görünüm
