205
Isparta'daki Kutlubey Camii olarakta bilinen Ulu Cami
manların dışında yaygın bitki örtüsü otlarlardır.
Ekonomi: Isparta eskiden beri gül, gül yağı ve
halıcılık merkezidir. Türkiye’de en çok gül, Is-
parta’da yetiştirilir. Gül suyu ve gül yağı elde
etmek üzere yapılan gülcülük, ilin önde gelen
tarımsal etkinliğini oluşturur. Tarımsal üretime
elverişli topraklarda bağlar, sebze bahçeleri ve
tarlalar yer alır. Bu alanlarda elma, buğday,
arpa, yem bitkileri, şeker pancarı, nohut, üzüm
ve patates yetiştirilir. Türkiye’nin toplam elma
üretiminin yüzde 13’ü il topraklarından karşıla-
nır. İlde en çok sığır, keçi ve koyun yetiştirilir.
Göllerde balık ve kerevit avcılığı yapılır. Ekono-
mide eskiden beri ormancılığın önemli yeri var-
dır. Keçiborlu yöresinden çıkarılan kükürdün
önemli bölümünden sülfürik asit, boya, deter-
jan, kâğıt ve kauçuk üretiminde yararlanılır. Son
yıllarda ilin sanayisi (dokumacılık, halıcılık,
gıda, iplik, giyim, deri, gül suyu ve gül yağı,
yapı malzemeleri, kereste ve mobilya, deri,
metal eşya, plastik maddeler, tarım makineleri)
gelişmeye başlamıştır. El tezgâhlarında halıcılık
önemli yer tutar. Turistik Yerler: Isparta ve yö-
resi: Hamidoğulları ve Osmanlı yapıları olan Hı-
zırbey Camii (1312), Kutlubey Camii (1417),
İplik Camii (1550), Firdevs Bey Camii ve Be-
desteni’dir (1561). Atabey ve yöresi: Ertokuş
Medresesi (1224). Eğirdir ve yöresi: Eğirdir Ka-
lesi (Lidya dönemi), Baba Sultan Türbesi
(1328), Dündar Bey Medresesi (1237), Eğirdir
Kervansarayı (Selçuklu dönemi), Ertokuş Han
(1223). Senirkent ve yöresi: Veli Baba Camii ve
Türbesi (17. yüzyıl). Yalvaç ve yöresi: Yalvaç’ın
2 km kuzeydoğusunda Roma döneminden An-
tioheia’da (MÖ 3. yüzyıl) kale, tiyatro, kutsal
alan, su kemerleri, Augustus ve Men Askanios
Tapınağı.
Isparta'daki Eğirdir Gölü'nden bir görünüm
