91
siminde, aynı adlı çayın sağ kıyısında kurul-
muştur. İlçe toprakları, kıyıdan içeri doğru
daralarak uzanan ova ve bu ovayı kuzey ve
güneyden sınırlayan dağlardan meydana
gelir. Kuzeyinde Kaz Dağı, güneyinde
Madra Dağı yer alır. Ovayı sulayan Havran
Çayı, ilçenin başlıca akarsuyudur. Zeytin
ve zeytin ürünleri, pamuk ve tahıl tarımı,
ilçenin başlıca geçim kaynağıdır. 1943 ve
1953’teki depremlerde büyük zarara uğra-
yan ilçenin belediyesi 1930’da kurulmuş-
tur.
Nüfusu: 28.158 (2008)
İVRİNDİ
Balıkesir iline bağlı ilçe ve bu ilçenin mer-
kezi olan kent. Doğuda Savaştepe ilçesi,
güneyde Manisa ve İzmir illeri, güneyba-
tıda Burhaniye, batıda Havran, kuzeyde
Balya ilçeleriyle çevrilidir. Kara yoluyla
Edremit, Bergama ve Çanakkale’ye bağla-
nır. Ekonomisi tahıl tarımı, hayvancılık ve
odunculuğa dayanır; arıcılık gelişmiştir.
Köylerde el dokumacılığı yapılır. Yörede
bakır, taş kömürü, linyit, antimon ve kao-
lin yatakları bulunur. 1944’te ilçe olmuş,
aynı yıl belediyesi kurulmuştur.
Nüfusu: 38.072 (2008)
KEPSUT
Balıkesir iline bağlı ilçe ve bu ilçenin mer-
kezi olan kent. İlçe merkezi, il merkezi Ba-
lıkesir’e 26 km uzaklıktadır. İlçe
topraklarının büyük bölümü ovalıktır. Do-
ğusunda Alaçam Dağları yer alır. Balıkesir
Ovası’nın devamı olan Kepsut Ovası’nı
Simav Çayı sular. İlçe ekonomisi, tarım ve
hayvancılığa dayanır. İlçe topraklarından
kurşun, demir, manganez ve linyit çıkarı-
lır. Misyalılar döneminde adı Hadrinutne-
ria’dır. Lidya, Bitinya, Roma ve Bizans
egemenliklerinden sonra Karesi Beyli-
ği’nin yönetimine girdi; daha sonra Os-
manlı topraklarına katıldı.
Nüfusu: 25.170 (2008)
MANYAS
Balıkesir iline bağlı ilçe ve bu ilçenin mer-
kezi olan kent. Bandırma-İzmir demir yo-
luna 20 km uzaklıktadır. İlçe toprakları
kuzeyden güneye doğru hafif yükselen
dalgalı düzlüklerden meydana gelir. Tek-
tonik çöküntü sonunda meydana gelen bir
çukurun sularla dolmasıyla meydana
gelen Manyas Gölü’nün güneyinde Man-
yas Ovası yer alır. İlçe topraklarını sulayan
Kocaçay, Manyas Gölü’ne dökülür. Eko-
nomik etkinlikleri buğday, mısır, baklagil-
ler tarımı ve hayvancılığa dayalıdır.
Manyas gölünde avlanan kerevit ve sazan-
lar ihraç edilir. Antik Çağda Miletopolis,
Pemanios ve Poimanenon adlarıyla anıldı.
Roma, Bizans ve Karesi Beyliği egemen-
liğinden sonra 1337’de kesin olarak Os-
manlı topraklarına katıldı. Manyas Gölü
kıyısında kurulu ilçe, ulusal park olarak
düzenlenen Kuş Cenneti’yle ünlüdür.
1936’da ilçe olmuştur.
Nüfusu: 22.997 (2008)
MARMARA
Balıkesir iline bağlı ilçe ve bu ilçenin mer-
kezi olan kent. Marmara ilçesi Avsa, Ekin-
lik ve Marmara adalarından oluşur.
Eskiden Erdek'e bağlı bir bucak olan Mar-
mara 1987'de çıkarılan bir yasayla ilçe ya-
pıldı. Marmara Belediyesinin kuruluş
tarihi 1972'dir. Marmara Adaları Marmara
Denizi’nin güneybatısında, Kapıdağ Yarı-
madası ile Şarköy arasında sığ bir deniz
alanında yer alır. Marmara Denizi’ndeki
adaların en büyüğü olan Marmara Ada-
sı’nın ismi mermer ve Marmor‘dan gelir.
Marmara Adası, Kapıdağ Yarımadası’nın
kuzeybatısında, Paşalimanı, Avşa ve Ekin-
lik adalarının kuzeyinde yer alır. İstan-
bul’un 30 mil kadar batısındadır. Dağlık,
fakat kıyıları küçük koy ve burunlarla par-
çalanmış bir ada olan Marmara’nın alanı
117,18 km
2
(Gökçeada’dan sonra Tür-
kiye’nin ikinci büyük adası), kıyılarının
uzunluğu ise 72.5 km’dir. Her yanından
dik yamaçlarla birden yükselir; üzeri nis-
peten düzdür. Marmara, adanın güneybatı
kıyısında, Aba ve Kole burunları arasında
bir koyda kurulmuştur. Ayrıca Çınarlı,
Gündoğu, Ovaköy, Asmalı ve kuzey kıyıda
yer alan Saraylar adını taşıyan beş köyü
ile birçok taş ocakları vardır.
Adada ilk yerleşme, Antik Çağda Miletos-
lularca olmuştur. Adada deniz kolonileri
ile bağlanan yerleşim, 15.yy’dan itibaren
de Türklerle devam etmektedir. Ada halkı-
nın çoğunluğu oluşturan Rumlar, yüzyıl-
larca Türklerle yan yana yaşamışlardır.
Lozan Anlaşması Mübadele maddesi hü-
kümlerince Rumlar, Yunanistan’a gitmek
zorunda kalınca adaya özellikle Karadeniz
Bölgesi’nden gelenler ile Girit Adası’ndan
mübadele ile gelenler yerleştirilmiştir.
Ekonomisi tarım ve madenciliğe dayanır.
Başlıca tarım ürünleri zeytin, üzüm, sebze
ve meyvelerdir. Adanın kuzey kesiminde
mermer ocakları vardır. Bu ocaklardan çı-
karılan mermerler Marmara grisi ve beyazı
olarak bilinir. Marmara beyazı Türkiye'de
üretilen mermerlerin en kıymetlisidir. Ay-
rıca adadaki dolomit yatakları da işletil-
mektedir. İlçe merkezi, adanın güneybatı
kesiminde yer alır.
Adada turizm günümüzde ekonomide
önemli yer tutar. Adada birçok otel, pan-
siyon, dinlenme tesisi ve yazlık ev vardır.
Adaya İstanbul'dan düzenli gemi ve deniz
otobüsü seferleri vardır.
Nüfusu: 8.908 (2008)
SAVAŞTEPE
(Eski adı Giresun’dur), Balıkesir iline bağlı
ilçe ve bu ilçenin merkezi olan kasaba.
İlçe toprakları genel olarak az yüksektir.
Geçim tarım, bahçecilik ve hayvancılığa
bağlıdır. İlçe, Davullu Dağı’nın yamaçla-
rında kurulu olup İzmir-Bandırma-Manisa
demir yolu üzerindedir. İl merkezine uzak-
lığı 55 km, denizden yüksekliği 300 met-
redir. 30 Haziran 1920’de Yunan güçlerine
karşı şiddetli çarpışmalara sahne olması
nedeniyle 1934’te adı, Savaştepe olarak
değiştirilip 1954’te ilçe yapıldı.
Nüfusu: 20.627 (2008)
SINDIRGI
(Eski ismi Kuruköy’dür), Balıkesir iline
bağlı ilçe ve bu ilçenin merkezi olan kent.
Balıkesir-Akhisar karayolu üzerindedir.
İlçe toprakları dağlıktır. Kuzey, kuzey-
doğu ve doğusunda Alaçam dağları, güne-
yinde Demirci-Simav dağları, batısında
Gölcük Dağı yer alır. İlçe merkezinin çev-
resinde yer alan ve fazla geniş olmayan
düzlükler Sındırgı Ovası olarak bilinir.
Dağlardan kaynaklanan suları, Simav
Çayı toplar. Simav Çayı üzerinde yapılan
Çaygören Barajı’nın arkasında suni bir
göl meydana gelmiştir. Ekonomik etkin-
likleri tahıl ve tütün üretimine dayalıdır.
Köylerde halı, kilim, seccade ve heybe
dokumacılığı yaygındır. İlçe toprakla-
rında, kil, kaolin ve perlit yatakları var-
dır.
Nüfusu: 40.648 (2008)
SUSURLUK
Balıkesir iline bağlı ilçe ve bu ilçenin
merkezi olan kent. İlçe toprakları fazla
yüksek olmayan engebeli araziden mey-
dana gelir. Doğusunda Çataldağ yer alır.
Dağlık bölgeler ormanlarla kaplıdır. İlçe
topraklarını sulayan Susurluk Çayı Vadi-
si’nde yer alan düzlükler önemli tarım
alanlarıdır. Tahıl tarımı yapılır, şeker pan-
carı, pamuk, tütün, susam ekilir. Şeker
fabrikası vardır. Ayrıca boraks cevheri çı-
karılır. 19.yüzyılda bölgeye Kafkasya’dan
gelen göçmenler yerleştirildi. 1919’da
Anzavur Ayaklanması’ndan oldukça etki-
lendi. Kurtuluş Savaşı’nda Yunan işga-
linde kaldı. 1926’da ilçe yapıldı.
Nüfusu: 42.528 (2008)
BALIKESİR’İN İLÇELERİ
