vermiflti. ‹zlemeye dalm›flken afla¤›dan a¤abeyimin se-
sini iflittim.
— Ömer! Bak bu keçi yavrusuna! Ne kadar güzel,
diyordu.
Ben:
— Küçük mü a¤abey, diye görmek istedim.
Merdivenden aceleyle inmeye bafllad›m. O aral›k
a¤abeyim, kuca¤›nda parlak siyah tüylü bir o¤lakla
görünerek;
— ‹nme! ‹nme! ‹flte getiriyorum, dedi.
Bende ne sevinç! A¤abeyimle aram›zda flu konufl-
ma geçti:
— Bunu nerede buldun a¤abey?
— Varna'dan day›m yollam›fl. Bir tavukçu, dükkâna
getirdi. Babam da bana, ¡Al flunu eve götürüver.™ dedi.
— Bana m› yollam›fl?
— Sana ya! Ben o¤la¤› ne yapay›m?
— Kuzum a¤abeyci¤im, benim kuca¤›ma ver!
— Sen kald›ramazs›n.
A¤abeyim, son cümleyi söyler söylemez o¤la¤› ar-
pan›n içine do¤ru sal›verdi. Ben hemen kofltum, sevme-
ye bafllad›m. Yavrucak pek az otlad›ktan sonra yeflil-
li¤in içinde yan üstü yat›verdi. Yorulmufl mu yoksa ora-
s› hofluna m› gitti, anlayamad›m.
O¤lak kadar hofla giden varl›k pek az bulunur. Du-
ruflu, bak›fl› bir hofluma gitti ki anlatamam. Hemen ben
12
Ömerin Çocuklu u SON 06/11/2007 19:12 Page 12
