Bana Yaz›k De¤il mi?
‹stedi¤im zaman K›ztafl› Helvac›s›’ndan para ver-
meksizin flekerli leblebi, kestane gibi fleyler al›rd›m. O
zaman dükkân›n sahibi Salih A¤a ad›nda bir adamd›.
Gülümseyerek bana istedi¤im fleyi verirdi. Babam,
kendisine tembih etmiflti. Babamla övünürdüm.
Bir gün, her nedense okula gitmedim. Ertesi gün git-
mek mümkün mü? Korku b›rakm›yor. Hoca Efendi,
¡Dün neredeydin?™ derse ne yan›t vereyim? Yine git-
meyece¤im. Annem bu durumumu babama söylemifl.
Sabahleyin babam dedi ki:
— Haydi bakay›m! Keseni boynuna tak. Bugün seni
okula ben götürece¤im.
Ne denilir? Hemen haz›rland›m. Bir yandan da ba-
bamdan korkmaya bafllad›m. Çünkü birkaç gün önce
akflamüstü dükkândan dönüflünde;
— Baba! Bana ne getirdin, dedi¤imde beni fliddet-
lice azarlam›flt›.
Bir daha öyle yaparsam dövece¤ini söylemiflti.
Beni böyle davranmaya yönelten neydi bilmem. O
zamana dek öyle bir fley yapt›¤›m yoktu.
Babam›n yan› s›ra, korkarak yürümeye bafllad›m.
Acaba beni götürüp de falakaya m› koflturacak? Ya
kendisi de döverse!..
Okulun bulundu¤u soka¤a girdik. Bütün bütün yüre-
¤im titremeye bafllad›. Babam, hiçbir fley söylemiyor-
du. Kap›ya sekiz, on ad›m kal›nca birdenbire dedi ki:
17
Ömerin Çocuklu u SON 06/11/2007 19:12 Page 17
