Cevriye
Komflumuzun benden az küçük Cevriye ad-
l› bir çocu¤u vard›. Onu sevmezdim.
Evde bana ayr›lm›fl olan ufak bir dolab›n içinde ye-
mifllerim dururdu. Burada fleker ile dolu bardaklar var-
d›. Bir gün ben okuldayken Cevriye gelmifl. Dolab› ka-
r›flt›rm›fl. Buldu¤u bir barda¤› giderken alm›fl. Okulda
dönüflümde barda¤›n ne oldu¤unu sordum. Annem do-
lab› gözden geçirdikten sonra;
— Bilmem o¤lum, dedi.
K›r›ld›m.
— Cevriye gelmiflti. Çocuk
bu ya, belki o alm›flt›r, dedi.
K›rg›nl›¤›m iyice artt›. Me-
¤er zavall› k›zca¤›z yolda giderken
barda¤› düflürmüfl, k›rm›fl. Yan›nda bu-
lunan annesi buna çok üzülmüfl. Barda¤› ödeme-
ye karar vermifl. Bir gün geldiler. Öyle bir bardak ge-
tirdiler. Ertesi gün biz de annem ile onlar›n evine git-
tik. Var›r varmaz annem bana dedi ki:
— Öp han›m ninenin elini! Suçunu ba¤›fllas›n!
Öptüm. Bunun bir özür dileme oldu¤unu sonradan
anlad›m. Me¤er barda¤› getirdikleri zaman ben Cev-
riye'yi görünce;
— Dolab› kim kar›flt›rd› bakay›m, diye ç›k›flm›fl›m.
Bu özür dileme onun içinmifl.
15
Ömerin Çocuklu u SON 06/11/2007 19:12 Page 15
