tan sonra beni de minderin üzerine yat›rarak üstümü
örttü. Uyumuflum. Uyand›¤›m zaman babam› bafl›m›n
ucunda buldum. Yaral› Ömer'in öyle yat›fl›, kendisini
duyguland›rm›fl olmal›. Hâlâ o yaran›n izi, sa¤ kafl›m›n
üzerinde görünür.
Bahçenin bir köflesinde kümes vard›. Bu kümes, hin-
disiz, tavuksuz, ördeksiz kalmazd›. Bir aral›k kümeste
yaln›zca üç ördek kalm›flt›. Bunlar› kimi zaman, gezsin-
ler diye sal›verirdik. Zavall›lar, bir gün yine gezinirler-
ken kaybolmufllar. Her yan arand›. Nereye gittikleri
anlafl›lamad›. O gün de nas›lsa bahçe duvar›n›n bir k›s-
m› y›k›lm›flt›. Akflamüstü babam dönünce duvar›n y›k›l-
d›¤›, ördeklerin de kayboldu¤u kendisine bildirildi. Ba-
bam hemen bahçeye ç›kt›. Arkas›ndan a¤abeyimle biz
de ç›kt›k. Babam, duvar y›k›nt›s›n› incelerken ¡v›g›r v›-
g›r™ diye bir ses iflitildi. Dikkat ettik. Ördekleri tafllar›n
alt›nda gördük. Babam hemen üzerlerinden tafllar› öte
yana atmaya bafllad›. A¤abeyimle ben de elimizden
geldi¤i kadar yard›m ettik. Ördeklere hiçbir fley ol-
mam›flt›. Üçünü de sapasa¤lam ç›kard›k.
Babam dedi ki:
— fiu ifle bak›n›z. Tanr›’n›n öldürmedi¤i ölmüyor.
Üstüne duvar y›k›lsa da ölmüyor. Demek ki bunlar›n hiç
bir yanlar›na tafl de¤memifl!
Hâlâ o tafllar›n düzenli dizilifline hayran›m.
14
Ömerin Çocuklu u SON 06/11/2007 19:12 Page 14
