— Sen kendine ve kendi can›na kefil ol. Biz görevimizi ya-
p›yoruz. Zaten çok oyaland›k. Haydi gidelim.
Nöbetçiler Wilhelm Tell’i al›p oradan ayr›lmak istediler.
Ama alan gittikçe kalabal›klaflm›flt›. Kalabal›¤› gören köylüler
koflarak geliyorlard›.
Bu s›rada Gessler, flatosunun büyük salonunda oturmufl ke-
yifle so¤uk bira içiyordu. Bir yandan da sab›rs›zl›kla alandan
haber bekliyordu. Birden yard›mc›s› Niklos’un telaflla içeri gir-
di¤ini gördü. Niklos soluk solu¤a konufltu.
— Efendimiz, flimdiye de¤in buyru¤unuza boyun e¤meyen
olmam›flt›. Ama az önce da¤l› bir adam geldi. Yan›nda, elin-
den tuttu¤u küçük bir çocuk vard›. Adam flapkan›n önünden
geçerken ona dik dik bakt›. Nöbetçilerden biri ne yapmas›
gerekti¤ini anlat›nca da özgür bir insan oldu¤unu, flapkaya
selam vermeyece¤ini söyledi. Onu hemen tutuklad›k. Ben size
haber vermek için koflup geldim.
— Çok iyi etmiflsin. Peki kimmifl bu adam?
— Wilhelm Tell.
— Haa! Bak bu çok iyi. Wilhelm Tell, Kral Naibi’ni öldü-
ren Konrad Baumgarten ve kar›s›n› elimizden kurtarm›flt›. Za-
ten onu cezaland›rmak için böyle bir fleyin olmas›n› bekliyor-
dum. Hemen haz›rlan›p alana gidelim. Nas›l herkesin önünde
suç ifllediyse cezas›n› da herkesin önünde çeksin.
Alanda nöbetçilerle köylüler aras›ndaki tart›flma sürüyor-
du. ‹flin büyüdü¤ünü gören Wilhelm Tell çevredekileri yat›fl-
t›rmaya çal›fl›yordu.
— Ben kendimi kurtarmas›n› bilirim. Haydi siz gidin arka-
dafllar. Güç kullanmak isteseydim, onlar›n m›zraklar›ndan kor-
kar m›yd›m san›yorsunuz?
Arnold öfkeli öfkeli bak›yordu nöbetçilere. Wilhelm Tell’in
50
Wilhelm Tell'in Ülkesi 28/03/2008 17:11 Page 50
